Op bezoek: van l naar r. Riek Groot Nuelend, Hendrik Jan Eggink, Trui Groot Nuelend, Willem Visscher, Hendrik Jan Groot Nuelend en Gert Bloemendaal. Het is hier sinds een paar dagen een ziekenboeg. Beiden hebben we een lelijke hoest en

Lang hebben ze op ’t kabinet van opa en opoe Bijenhof gestaan, deze drie vazen. Ze moeten al heel oud zijn want het kabinet is dat ook. Toch schijnen ze niet heel bijzonder. Vorige week op ons rondje Het Goed

En dan is het zover. Mijn familiekroniek is bijna klaar en ik ben de uitgave aan het voorbereiden. Het is dan wel handig om te weten of er afnemers zijn. Daarom heb ik een aantal bekende adressen van mogelijk geïnteresseerden

‘He’j mekare een tied niet ezeen… wi’j praot zo weer wieter waor a’w ebleven bunt’, zegt Riet. Het geeft een warm gevoel om elkaar weer te zien. Vanuit Raalte komen ze dit keer onze kant weer eens op. Onze vriendschap

Lang geleden kreeg ik van Joop een stel foto’s van een aardappelstomer in werking op het erf van de Boskamp. Zo’n stomer werd gebruikt om de aardappelen voor de varkens te koken en deze werden na het stomen ingekuild. Ik

Wanneer Susan en ik ons rondje doen bij Het Goed belanden we altijd even bij de mokken. Je weet maar nooit of die ene leuke er dit keer bij is. Vandaag vinden we een vrolijk bloemig gekleurde mok met dit

‘Trekken jullie de deur achter je dicht als je weggaat?’ Zoveel vertrouwen in de mens verwacht je eigenlijk niet wanneer je onder de rook van Amsterdam vertoeft. Zo vlakbij de grote stad proeven we de plattelandssfeer.Nadat we Ben en Diny

Afgelopen zomer brachten we Bram en Betty een bezoek. Op een begrafenis ‘Tulpen uit Amsterdam’ zingen? Heb je dat wel eens meegemaakt? Wij dus wel vandaag. Oom Brams vrouw Betty was een rasechte Amsterdamse. Ze was dol op alles wat

Zo komen de twee dagelijks even naar binnen kijken…foto begin januari. ‘Dat heb ik altijd al gewild… even bij jullie kijken’. Na de koffie na de kerkdienst informeer ik of Dea iets te doen heeft die middag. En Bertha staat

‘Ik dacht dat ik een hartverzakking kreeg’. Janneke is even bij ons om haar eten in de magnetron te zetten. We zitten even op ons gemak bij te praten. ‘Heb je goed geslapen?, vroeg ik haar. Automatisch antwoordde ze :’Ja

‘Go, Theo, daar moet je mee doorgaan’, hoorde hij vaak wanneer hij een stukje schreef voor speciale gelegenheden. Het maakte niet uit of het voor een opening van een restaurant, een in memoriam of een steunbetuiging was. En Theo deed

En dan is het ineens gebeurd met de rijp aan de bomen en is het toverachtige mysterieuze sfeertje weer voorbij. De zon is nu zo krachtig dat om half 3 dit plaatje gemaakt kan worden. ook mooi!

Het Schoolpad mag er ook wezen, met ruige rijp bedekt.

En dan moet ik me even omdraaien en dit vastleggen.

Natuurlijk wilde ik ons huisje in de sneeuw ook eens van deze kant nemen. Het was even klauteren over het omgeploegde land van boer Bloeming maar dan heb je ook wat.