Het zal wel met leeftijd te maken hebben. De gesprekken die je tegenwoordig hebt gaan vaak over mankementen aan lijf en leden. Het borstonderzoek bij vrouwen levert soms een nabehandeling op. De uitstrijkjes die genomen worden om baarmoederhalskanker op te

‘Hoi Rick…..’, even hoor ik niks als ik de telefoon oppak…, dan komt het: ’Ik zit in de lappenmand’. Ik mopper wel eens op hem omdat hij zo weinig belt, maar volgens hem denk ik verkeerd: geen bericht is goed

Vader Hein, terug van de premiekeuring met Vurose (wel een 1e premie behaald),met de bekende tas aan het stuur waar altijd iets lekkers in zat na zo’n dag. Wat een geboortedag al niet teweeg kan brengen. Vijf augustus a.s. is

Soms bereikt je een bericht dat zo onwerkelijk is dat je het aanvankelijk niet eens kunt geloven. Meestal lees je zoiets in een krant of is het een familie die je niet kent. Maar deze familie wel. Ze reizen graag

Het lijkt bijna een afscheidsfeestje, de laatste keer dat de jongste lammeren hun fles krijgen. Ik heb ze nog wel toegesproken, zo van … geniet er maar van. Alleen de allerkleinste krijgt vanaf morgen nog een week lang één keer

Wanneer krijg je de boys samen op een foto? Precies… op Vaderdag. Zelfs Rick had zich opgeofferd om zomaar tussendoor een keer extra op de fiets te stappen om zijn vader in het zonnetje te zetten met zijn aanwezigheid. Het

‘Ie mot zeen da’j et onkruud in mei de baas blieft, daor he’j et hele jaor gemak van’, zei vader Hein vroeger. Ik dacht dat dat wel een makkie moest zijn. Op de Boomgaard werd altijd tussen de planten geschoffeld

Het stukje van het interview met Yvonne Kroonenberg. ‘Ik ben gewend met speelsheid en luchthartigheid mijn mening te geven’, zo legt Yvonne Kroonenberg het uit in het Dagblad van het Noorden, ‘en zo te relativeren’, had ze een tijdje terug

Ze hield van bloemen, dat deed ze. Het was te zien vandaag. Er waren prachtige bloemstukken. De moeder van Anneke overleed vorige week op 91 jarige leeftijd en vandaag namen we afscheid van haar in een bomvolle Barchkerk in Barchem.

De Stentor heeft woord gehouden. Er staat een artikel over de reünie van het nest van Storm in de krant, maar niet in de digitale versie. Maar Ben en Niesje zagen het artikel in hun krant, scanden het en mailden

Natuurlijk kan ik Ruinen niet verlaten zonder een foto van Bram, de Drentse ram, prachtig in brons uitgevoerd.Daarna ging het weer richting Emmen en brachten we onze beide medereizigers veilig thuis. Ze hadden een prachtige middag gehad, vonden ze.

Hé, ds Kloosterziel?, zei Bertha toen ze de liturgie van de vesper bekeek. ‘Dat was het vriendje vroeger van mijn jongste zoon. Roeltje noemden we hem’. Nou… Roeltje was aardig uitgegroeid. Het was een mooie vesper met veel zingen, een

De kerk in Ruinen. En…via het oude kerkje in Ruinerwold dat te midden van prachtige bomen staat ging het verder naar Ruinen. Hier sloten we af met een vesper, een korte kerkdienst. Een mooie kerk, maar het enige toilet was

En werden we ontvangen met koffie, thee en frisdranken om even bij te komen. Ook dat hoort erbij.

Ook hier was het goed toeven en kregen we uitleg over de schilderijen, glaskunst en een beeldend project. Alles had betrekking op Pinksteren. Mooi gedaan!