Zomaar een dagje uit, daar waren we wel aan toe. We gingen richting Groningen om onze vriendin Jannie in Uithuizen op te zoeken. Onze vriendschap dateert uit de tijd dat we pups hadden en zij en Siebrand hierheen kwamen om

Het was een heel karwei, het vilten van de vacht van Bram, de Drentse ram van Anja. Ze bracht vorige week drie vachten voor me mee. Die van Bram heeft lange lokken en leek me heel geschikt om te vilten.

Waar blijft de tijd? Aan het eind van het laatste jaar van de basisschool vierde Robin zijn verjaardag met zijn vrienden bij ons aan het Schoolpad. Juni 2010

Nog even een foto met het jasje dicht.

Het was een feestelijke avond. We vierden de 19e verjaardag van Robin. Hij is ons intussen ook allang boven het hoofd gegroeid. De tuin was voorzien van vlaggen. De overkapping achterin de tuin was groot genoeg voor een heel gezelschap.

Wat is de wereld soms klein. In mijn boek ‘Uit het leven van een Achterhoekse in Drenthe’ vertel ik ook over de tijd op de Groen van Prinsterer Kweekschool. En ik benoemde in een van de hoofdstukken mijn spontane klasgenoot

‘Gewonnen, met het rad van avontuur!’ Alle, Anja en de jongens komen aan het eind van de middag onze kant op. We zouden samen gaan barbecueën. Ze brengen een setje van drie dikke stompkaarsen mee, gewonnen met het Rad van

Het blijft lastig om naar de kerk te gaan. Je zit een uur op dezelfde plek, te zingen, te luisteren, zonder dat je even wat anders kunt gaan doen als je je verdrietig voelt worden. Want dat is nog steeds

De vacht van Bram ligt klaar, ligt te wachten om verder te worden vervilt. Gistermiddag kwamen Tim en Daan. Als het niet te warm was geweest had ik die vier handen kunnen lenen om de vacht te wrijven, want dat

Pas hoorde ik tussen de middag een autodeur dichtslaan. Meteen dacht ik aan Mark. In de tijd dat hij bij Wortman werkte kwam hij altijd tussen de middag aan, even praten, met Queeny spelen en van de omgeving genieten. Toen

Hemelvaartsdag 1938 of ’39. Ook tante Jo en ome Hendrik Jan gingen dauwtrappen, ook zij fietsten in hun verkeringstijd naar de Posbank bij de Steeg. Het is de tijd van het schapenscheren. Bij ons is het al gebeurd en lopen

Met Dineke bij kasteel De Slangenburg – december 2013. Wim Daniëls is als neerlandicus altijd bezig met taal. Vorig jaar had Oud Vorden hem gecharterd voor een lezing over streektaal en wij trokken voor die gelegenheid ook even die kant

Toen ik met Sjoukje meereed naar Vledder op ons verrassingsuitje van Passage Zuidbarge Rietlanden zei Sjoukje ineens: ’Toen ik Jan vertelde over jouw boek dat ik had gezien toen die rondging op de Culinaire avond, zei hij: Waarom heb je

Inderdaad stond er de aankondiging van mijn boek ook in het Dagblad van het Noorden. Nee niet zo uitgebreid als in het Vordense Contact, maar ja…. je kunt niet alles hebben. Zo is het in elk geval ook voor de