‘Met Rob…’, klonk het. ‘Ja Rob met Hetty’. Het werd even heel stil aan de andere kant van de telefoon. Het was ook nog vroeg en dan is er meestal wat aan de hand. Net of hij z’n adem inhield.

Het Schoolpad vóór de snoeibeurt, herfst 2013. ‘Dat zal em toch niet wean? Kiek daor es bi’j et bos. Dat zal de auto van den kearl van de KPN toch niet wean dee daor ankump’. Vanuit het achterraam hebben we

Onze katten hebben ook geen klagen. Suze is niet bij Wim weg te slaan als hij even een dutje doet. Pie…pieieie…kom dan, pie ie….’, ik hoor het opoe Bijenhof nog roepen naar de katten. Meestal had ze iets te eten

De ooi die hier het dichtst bij de stal loopt met haar lammeren is niet meer… De eerste tegenvaller bij de schapen is binnen. Toen ik gistermorgen een van de schapen stil in de wei zag liggen dacht ik niet

Dat een leider van een voetbalteam ook z’n frustraties kent blijkt maar weer eens uit de mail van deze leider aan zijn team. [i]Je hebt dat gevoel nog wel eens een zeer enkele keer meestal rond de kerstdagen, je hebt

Langs de rand van ons erf mag de haneklauw woekeren en krijgen we straks deze bloemen te zien. Ik ben in gevecht! Ik ben een gevecht aan het leveren in de tuin en rondom op ons erf. Ik weet nu

Bijna een doelpunt tegen, gelukkig net gered. Robin in actie helemaal links. Af en toe moeten we toch gaan kijken als Robin thuis voetbalt. Afgelopen zaterdag moesten ze tegen Drenthina, de club waar Mark tegenwoordig assistent trainer is. Het was

Blair Athol. Raar is zoiets. Op de boot naar Engeland zie je heel wat vakantievierende Nederlanders, maar zo gauw je aan de overkant van de Noordzee bent zijn ze zo verdwenen. Dat jaar hadden we ons voorbereid op de Schotse

Het een roept het ander op. Vordense Harry vertelde dat hij met zijn eigen streektaal ook in Ierland begrepen werd. Nou ja… wel door een Hollandse. Ogenblikkelijk kwam bij mij de ontmoeting naar boven tijdens onze eerste kennismaking met Groot

‘Dan kom disse kante maor es weer op’, zei Diny afgelopen zondag aan de telefoon toen ik zei dat ik nog een dagje vrij reizen had op mijn NS abonnement. Dat is nou eens een voordeel als je ouder wordt.

Op het Esdal College wordt er elke twee jaar een culturele avond georganiseerd. Dit houdt in dat er met dans, zang en muziekinstrumenten een hele avond en dit jaar zelfs twee, gevuld kunnen worden. Eva is daar altijd voor te

Voorzitster Aly opent hier de avond, begroet iedereen en geeft het woord aan chriropractor Nimo. [i]Tot slot: Denken we nog even aan Roelie Drenthen die nog steeds voor revalidatie op Weidesteyn in Hoogeveen verblijft?;) adres: Dr G.H. Amshoffweg 4 7909AA

Bij zijn eerste lezing bij een vrouwengroep in Nieuw Weerdinge was Nimo er al snel achter dat de koffie een belangrijk onderdeel van zo’n avond is. En deze avond waren de Protestantse Vrouwen bij ons te gast. Volgend jaar zijn

Gisteravond was bijzonder en niet alleen omdat de Prot. Vrouwengroep Drenthe bij ons als Passage te gast was. Onze eigen chiropractor Nimo kwam een lezing verzorgen in het Dorpshuis in Zuidbarge. Hij had van te voren al gevraagd hoeveel personen

We wonen nu al bijna 21 jaar op deze plek en jarenlang liepen we samen met de honden ons rondje door het Oeverse bos. Bij de open plek blijf ik altijd even staan om de sfeer te proeven. Er hangt