Weblog1

Twee zussen
Goeiemorgen’. Mijn Marokkaanse taalmaatje doet lachend de deur open. Haar zus staat achter haar. ‘Gaan jullie mee?’ En na een uitgebreid afsluiten van het huis gaan de lange jassen over de kleding. Daar ga ik dan met twee Marokkaanse zussen,

Die lachen net als jullie….!
Er lopen een heel stel lachende en kwetterende jonge vrouwen voorbij in het Volkspark in Apeldoorn. Wij staan met Dick en Anda te luisteren en te genieten van de muziek, de eenden en zoals vroeger lekker te kletsen. ‘Die lachen

Vliegeren…
Ik word wakker van een hevig tekeer gaande haan, nee niet het gewone ochtendkraaien. Dat betekent onraad, paniek in de tent. Ik bedenk dat beide katten binnen zijn. Die kunnen het niet zijn. Als ik buiten kom zie ik de

Weet ie nog wel?
De Hohe Stein bij Badenhard die beklommen moest worden volgens Ben toen hij met Diny en de jongens bij ons op bezoek was. Dia’s… ken je dat nog? We hebben net als velen van onze leeftijd heel wat dia’s verzameld

Scharrelen….
De kuikens zijn aan het uitbuiken na het voeren van vanmorgen.. ergens onder de struiken, maar ik maakte deze foto van de schapen met de nieuwe camera.. op de automaat, dat wel…, maar vanaf ruim 15 meter. Blij met een

Je moet er mee spelen…
Mark met Queeny ‘Je moet er mee spelen’, gaf Rick als antwoord op mijn vraag om die nieuwe telefoon die ik van hem kreeg eens helemaal goed uit te leggen. Hij had een nieuwe gekregen na twee jaar. Nee, een

Beeld en Geluid
We zouden nog net de trein kunnen halen, ik draai me nog even om voor een snelle foto van dit Museum Beeld en Geluid… Ja jammer… dat tegenlicht, maar beter een slechte foto dan geen foto is het motto van

Ramadan
Ze zitten gezusterlijk bij elkaar, mijn Marokkaanse taalmaatje en haar zuster. Beiden gehuld in hoofddoek en lange kleding. Zus is hier gelogeerd en blijft twee maanden. Ik word met open armen ontvangen. ‘Hoe was de vakantie? Alles goed? Alles goed

‘Och… hee zol zo gauw neet biet’n’
De pittige teckel. ‘Hij zal niet zo gauw bijten’, dat zeggen ze allemaal, de hondenbezitters die denken hun eigen felle huisvrienden te kennen. Dat dacht ik ook van grote Laska, de Schotse collie, maar die had mooi de meteropnemer in

Heb ik d’r gebrek an…?
Foto: Pamela maakte veel foto’s van typisch Nederlandse details. Eigenlijk was ik best tevreden met mijn kleine zakcameraatje, de Canon IXUS 85 IS. Kan je overal mee naar toe nemen in je jaszak of achter de rits van m’n handtas.

Een afscheid voor even…
We namen weer afscheid van Sally, gisteren na het wekelijks rondje met Susan door Het Goed met daarna een tosti met chocolademelk. We vinden dit keer niets waar we ‘gebrek’ aan hebben, maar Sally wel: een prachtig glas met een

Art work too…
Dit pronkstuk heeft alles te maken met de zandafgraving èn met de artistieke talenten van de eigenaar Gerard de Boer. [i]Horse and cart, made by Gerard de Boer[/i]

Sally
Sally op de enorme shovel… met losse handjes ook nog…! Herman r. geniet mee. [i]Sally on the huge shovel…with no hands….!Herman on the right enjoys it too.:roll:[/i]

De zandafgraving vroeger
Lang geleden was dit het plaatje bij deze zandafgraving. Kan niet meer… te gevaarlijk. Long ago. Not any more… too dangerous.