Opa Bijenhof met kleinzoons Henk Eggink en Johan Aartsen met op de achtergrond de waterbak waar opa de kraan alweer laat stromen. Gisteravond werd het te erg. Wim en ik waren even bij de wei gaan zitten, maar ook dat

Het blijft een regelaar. Stap voor stap nam hij het hele proces met me door, het proces van de Pet- CT-scan. Het is een heel gedoe en neemt bijna 2 uur in beslag. Het scheelt dat hij dit keer dat

Wordt je wereld kleiner als een van beiden niet meer mobiel is, dan kan ik je vertellen dat hitte buiten hetzelfde effect heeft. Alle voorzorgsmaatregelen om deze week goed door te komen hebben we al goed bekeken. De ventilator draait

‘Het begint nu toch dichterbij te komen’. Wim is net wakker en beseft dat het vervangen van de pacemaker nog maar één dag verwijderd is. Tot nu toe was het gewoon van: even een andere pacemaker en dan…. Op naar

Foto: Westkapelle wachtend op de mosselen en tegelijk kijken wat er allemaal voorbij komt varen. Vanmiddag zaten er drie aan de zoute vis. Gerhard en Rick kwamen allebei deze kant op. Ach, ik hou er altijd een beetje rekening mee.

Denk je dat je controle hebt over die vrije uitloopkippen van ons? Nee dus! Ik volgde eerst maar eens Anja’s advies op om de ren ‘s morgens een tijdje dicht te laten tot de eitjes gelegd zijn. Daar raakten de

Je moet er wel wat voor over hebben als je het zo puur natuur mogelijk op het erf wilt hebben. Met de tuin zelf gaat dat vanzelf als je lichamelijk wat aan het aftaaien bent. Maar kippen die hun eieren

foto: het gezin Bijenhof. In 1963 schrijft Gerrie me een dikke brief over haar belevenissen van het bezoekje aan het hoofd der School in Rouveen om haar nieuwe kamer te bezichtigen. Haar ouders en de mijne gingen mee. Ik noemde

‘Donders, wat mooi’, zeiden we wel eens als iemand een mooi werkstuk had gemaakt of een tekening. Nog zo’n uitspatting kenden we vroeger als ’mieters’, dat klonk toch net wat interessanter dan leuk. Kennen jullie dat nog? Dan ben je

Tja… wat doe je als je in het echt niet op vakantie kunt? Dan ga je even terug in de tijd…. 19 september- ‘Wa’s dàt noe weer… gien water?’ We zijn net aangekomen in Keswick opnieuw op een campsite van

In de tuin in Hengelo. Het kan even niet en dat spijt Wim zeer, maar even nog geduld. Het is lang geleden dat we in Hengelo de Finse houtsauna achter onze huizen bouwden, samen met onze buren Bertus en Marijke.

foto: De drie nichtjes met Gerkes vriendin Lia in onze nieuwe mantelpakjes uit de kleermakerij van oom Sjoerd Aartsen ter gelegenheid van onze belijdenis. Vandaag belde mijn nichtje Gerke. Leuk is dat om nog steeds contact te houden met de

12 juli 2018 schreef ik—‘Je moet wat meer geduld hebben’, sprak John de fysiotherapeut.‘Nee, het is geen slijtage. Het zijn de spieren’, zegt de huisarts. ‘Neem maar 4 keer per dag 2 paracetamol’.‘Je moet kalmer aan doen’, zegt Kelly de

Ik ben iedere keer nog blij verrast door vele reacties die ik krijg van mensen die mijn boeken lezen. Sommigen lezen er zelfs uit voor. ‘Wat zit je te lachen? Vertel..!’, wordt er dan gezegd. En dan is het even