En daar ligt hij dan… het Talla reservoir daar beneden. Je ziet nog net de ronde pen, van stenen opgebouwd, waar de schapen voor behandeling of verkoop bij elkaar gedreven worden. En dan gaat het weer richting Moffat, we doen

En telkens weer hou ik m’n adem in bij de steile afdaling naar het Talla reservoir. Als je tegenliggers krijgt wordt het wat… Maar alles kwam goed. Wim is het een en ander gewend. Ik denk dat Rick nu wel

Mooi uitzicht op het Megget reservoir.

Het was moeilijk kiezen uit al die schapenfoto’s van vandaag. Ik koos deze omdat dit typerend is als je ze langs de weg ziet lopen. Veel moeders met hun lam en net als overal zie je de grote lammeren nog

Dit stukje Schotland vinden we zo mooi dat we iedere keer hier in Moffat terecht komen en ook altijd dit stukje rijden.

Ja hoor, ze wilden nog best even poseren, zelfs de hond werd in het gelid gezet. Op mijn vraag hie hij heette, zei pa dat hij Eigg heet, genoemd naar het Schotse eiland. Ik weet niet goed hoe het geschreven

Intussen zijn we hier al weer geacclimatiseerd. Gisteren een regendag, maar vanmorgen scheen de Schotse zon… wel met tussenpozen. Wat dat betreft is het net Nederland. Ons dierbare rondje richting Selkirk maar daarvoor linksaf langs het Megget en Talla reservoir

Ik kan me niet voorstellen dat het in Nederland zo warm is nu. Hier is het gewoonweg kil. We hebben de kachel aan en kijken om ons heen naar de gebeurtenissen op een camping. Het valt op dat er veel

Dit meer schijnt voor de Schotten zo bijzonder te zijn dat dit stel met een baby van nog geen maand hier op de foto wilde.

Loch Lomond met helder weer… Ineens heb ik weer wat taken teruggekregen. Behalve kaartlezen, nou ja het in de gaten houden of onze Tom de goede weg wel volgt, moet ik de lampen van de caravan controleren voor het wegrijden,

Partir c’est mourir un peu… ‘’t Liekt warempel wel of e veur een jaor naor Nieuw Zeeland geet’, zei ik tegen Wim toen we afscheid namen van Rick op Glasgow Airport. ‘Dit vind ik altijd het moeilijkst’, zei ook Rick

Natuurlijk maakt Rick ook van ons tweeën een plaatje aan de oevers van dit mooie Loch Lomond voor we verder gaan naar Glasgow Airport.

Een lied dat op veel basisscholen in Schotland al geleerd werd is deze: [i]Loch Lomond By yon bonnie banks, and by yon bonnie braes, Where the sun shines bright on Loch Lomond, Where me and my true love were ever

Je kunt Schotland niet verlaten voor je het Loch Lomond hebt gezien dat door meerdere dichters en zangers bezongen wordt. Het kwam daarom goed uit dat de route naar Glasgow via dat mooie meer liep. We gingen daarom wat vroeger

Wim kan het niet laten. Terwijl Rick en ik laat op de avond aan het stoeien zijn om alle foto’s op een stick te zetten, moet Wim dit gebeuren vastleggen. Tja… dit was zijn uitzicht….