‘Nee toch..?!’ Ik kijk even om de hoek in het kantoortje, eigenlijk het deel van de schuur die eigenlijk onze werkplaats is en alle gereedschap herbergt die er nog is. Drie bewoners voor ons hebben dit deel van de schuur

‘Ooooooh’, ik geef een gil. Er schiet een heel klein grijs ding langs mijn benen en verdwijnt richting kachel in de voorkamer. Ik had net de deur open gedaan want ik hoorde Dirk. Meestal wil hij dan naar binnen om

September 2017- We zijn net terug van een vakantie met Rick- Soms heb je kinderen nodig om je imago wat extra op te kunnen poetsen. Tim en Daan kwamen vanmiddag weer aan. ‘Was de vakantie leuk met Rick? Hoe is

In de tijd dat ik voor de klas stond was het de gewoonte om de laatste les voor een vakantie iets leuks te doen. Soms gingen we er op uit, deden we quizjes, spelletjes of… we keken samen naar een

‘Goeiemiddag’, klinkt het zacht achter me. Ik lig even zoals vaak aan het begin van de middag in mijn luie stoel en was inderdaad even weggezakt. Lekker is dat. Wim lag ook even plat, dit keer geflankeerd door Dirk en

Dat zijn van die gedachten… vooral bij het ouder worden.Wat kan ik achterlaten? Is er wel iets wat ik heb betekend? Hier een overpeinzing en meteen een waarschuwing dat je je maar niet te veel moet verbeelden.. Deurgeven! Denk i-j

Willemien Bosch- Wentink was de vrouw van bakker Bosch uit Bronkhorst en de moeder van Grada, een medestudent aan de Groen van Prinsterer Kweekschool in Doetinchem. Ze kon bepaalde gebeurtenissen met een kwinkslag weergeven. Wanneer Grada thuiskwam met weer een

De aanschaf van de tv was bij ons misschien wat aan de late kant, maar pa was in zaken wat betreft de boerderij vooruitstrevend. Er was voor 1950 al elektriciteit en daarmee had je niet alleen verlichting maar ook werd

‘Toen was er nog geen tv’, ik hoor het gisteravond Erica Terpstra nog zeggen in een programma. Ze is herstellend van een operatie aan haar enkel en zit tijdelijk in een zorghotel waar ze zich al revaliderend prima vermaakt en

Practisch elke zaterdagmiddag komen Gerhard en Rick bij ons. Dat vieren we vaak met koffie en een zout visje, niet tegelijk. We praten de week door en soms ook dingen die met de toekomst te maken hebben. Rick werpt zich

Storm reageert en stormt op het hek af en komt net zo snel weer terug en kijkt naar binnen. Ik zag in de spiegel dat er iemand bij het hek stond. Ik had de bel niet gehoord, zo verdiept was

Soms hebben we wat moeite om de goede woorden te vinden. Je ziet het voor je maar hoe heten ze ook alweer. Pas waren dat de lisdodden die vlakbij ons in de sloot groeien. Als kind noemden we ze ook

Morgen gaat het gebeuren. Opnieuw een bezoek aan de tandarts. Dit keer om een hoektand weg te laten halen die me al jaren zit te pesten. Ik heb het ding meer niet in dan wel. Na 2 jaar van spoelen

Het zijn toch vaak de kleine dingen die het hem doen. Vooral op een wat saaie dag wat het weer betreft. Dirk stond al vroeg voor de deur met een heel klein muisje die hij eenmaal in de gang met

‘Hoe deed je dat dan met je scootmobiel?’ Het was een dag die ik de laatste jaren liever oversla, maar daar doen veel lieve mensen om me heen niet aan mee. Wim kwam aansjouwen met een grote plantenbak op de