We kennen Willem al heel lang. Ooit werkte Wim met hem bij Holvrieka Ido. Bijna waren we familie geworden. Dat ging niet door, maar de vriendschap bleef. Samen met Wim heeft hij de ponystal van afvalhout in elkaar gezet, daarna

Het is geel en het heeft 2 pootjes?[i]Een kuiken? [/i]Nee…2 glaasjes advocaat? Het is geel en het heeft één pootje?[i]Een glaasje advocaat?[/i]Nee….een kuiken op één poot Het is geel en het heeft 3 pootjes?[i]???…Een kuiken èn een glaasje advocaat?[/i]Nee….. drie

Nog even mèt hert. Kerstboom opgeruimd, het hert weer naar de schuurzolder en nu nog de krans? Nee die mag nog een dagje blijven. De dennennaalden beginnen wel naar beneden te ratelen, maar eventjes nog…. De kaarsen kunnen nog net

Ik gebruik nog steeds graag de nieuwjaarswens: Völle heil en zegen, maar de wens van onze buurjongens vroeger: en völle hazen en knien’ns laat ik maar achterwege. Het is al weer de 2e januari en zondag. Daarom zitten we in

Tussen de bedrijven door gaat Robin achter de computer. De muts… och, die houdt hij maar even op. “Noe zie wie-j vanaovend niks van ‘et vuurwerk, zegt Wim wat sipjes. Het is dik van de mist als we naar Gerhard

Rick heeft z’n uitje er weer op zitten. Begin december belde Berend hem al:”Heb je nog tijd over tussen kerst en oud en nieuw? Kom je dan weer naar Apeldoorn?” Het begint op een goede gewoonte te lijken om in

Uit: Ik ben Moniek. “Dag Hetty”, klinkt een zachte en melodieuze stem in m’n oor als ik de telefoon opneem. Het is een bekende stem, maar toch kan ik die niet meteen thuisbrengen. “Weet je niet wie ik ben?”…… Het

Zo ziet de iglo er uit op het speelveld van de buurjongens. Intussen is de hele familie bij ons pannenkoeken komen eten in de kota. Net een lekkere wandeling, vindt Anja. Ze zijn onze naaste buren, net als buurman Jans

Ik heb grote bewondering voor die jongens in de bouw. De meesten hebben gouden handjes. Wat hun ogen zien kunnen hun handen maken. Buurman Alle heeft ook van die gouden handjes. Was hij van de zomer in de bouwvak zéér

Sinds 1983 hoor ik ook bij de Noordelingen. Hier een impressie van de markt in Emmen, bij de Grote Kerk. Waar kom jij weg?”, vroeg me iemand in keurig Nederlands toen ik nog maar net in Emmen woonde. Ik snapte

Nog één keer de uiterwaarden van de IJssel bij Hattem als een winters plaatje, met het zicht op IJsselstein. ’s Zomers lopen hier de koeien. De uiterwaarden bij Hattem heten de Hoenwaard. Vroeger was het allemaal gemeenteweide waar in het

Op de uiterwaarden van de IJssel was het een drukte van belang. Er werd volop geschaatst.We wippen op de terugweg in Emmen nog even bij Rick aan, want die gaat morgen op pad, met de trein. Hij is door Berend

"Ho", roep ik tegen Wim wanneer we met de auto langs het stadhuis richting Achterstraat gaan en hij staat meteen op de rem. Ik zie ineens Brasserie De Zwarte Truffel. Hier zijn de vier broers aanbeland toen ze overlegden over

Het Pand der Liefde, ooit een oude mannenhuis. Hier is vader van der Kolk geboren. De familie kwam oorspronkelijk van het veer aan de IJssel waar ze zorgden voor het veerpontje. Opa van der Kolk werd later concierge van de

Even een rondje door Hattem. Het blijft een mooi oud stadje waar ook ik mooie herinneringen aan heb. Hoe kan het ook anders, m’n eerste echte baan kreeg ik hier. Binnen een half jaar kwam ik Wim al tegen en