Een feestelijk gebeuren. De Cantorij bestaat al 30 jaar. Ze hadden zelf drie favoriete liederen uitgezocht om te zingen. De rest mocht ds Jan de Korte aangeven. Ze maakten veel indruk, vooral deze:Die mij droeg op adelaarsvleugels.

Dit is heel wat anders dan 54 jaar geleden’. We zitten aan het ontbijt en kijken naar de miezerige regen buiten. ‘Koud dat het toen was!’, memoreer ik. Ja hij mocht de bloemen niet mee toen hij me op ging

foto:Boerderij Wielens met de bloeiende azalea. ‘Is Jans er niet?’ We zijn even op pad, Wim moest er gewoon even uit en we vinden buurvrouw Geesje druk bezig in de tuin. Ze hebben een nieuw dak gekregen, het glimt je

Het was de dag van Ben, het afscheid van een vriend. Er was de Eucharistie viering in Luttenberg en daarna volgde de rest van het afscheid in het crematorium in Nijverdal. Vanwege Wims beperking konden we alleen het afscheid in

Vanmorgen kreeg ik een berichtje van Gienus. Gienus is de voorman van Ricks ploeg in de plantsoenen van de Bargeres. Hij stuurde me deze foto van Rick die aan het werk is in de mist, bladblazer in aanslag.‘Hij is weer

Het werd een verrassende middag. Ik ging op de koffie bij directeur Jan Edzes van de Emco Group en de personeels functionaris Ingrid Stokreef. Het werd een geanimeerd gesprek. Jan Edzes had het boek Rick in een avond uitgelezen en

Heeft dat nu met mijn leeftijd te maken? Het lijkt net of er steeds meer mensen om ons heen ziek zijn en zoals nu bij Ben ook gaan overlijden. Als je zelf verdriet kent is het net of je dat

Foto: Singapore december 2007. Onze gedachten gaan nog steeds terug naar afgelopen maandag toen we afscheid namen van onze vriend Ben. Het zou inderdaad de laatste keer zijn dat we hem zagen en van gedachten konden wisselen. Afgelopen donderdag is

foto: Gijs De tuin roept om aandacht. De oude planten moeten afgeknipt of weggehaald en er moet nog heel wat opgeruimd worden. Ik moet maar eens met een kritische blik rondkijken. Wim doet het wel in de schuur. Toen hij

Ons leven met beperkingen begint aardig te wennen. Wim is een gemakkelijke patiënt die om heeft leren gaan met die beperkingen en is zeer zelfredzaam. Hij zit er niet mee dat zijn haar uitvalt. Het zij zo. Er ligt al

Even terug in onze gedachten naar onze droomreis door Nieuw Zeeland. Even foto’s kijken is ook herbeleven. Hier ontstond onze vriendschap met Ben en Riet. “Verdikkeme, d’r hef t- er mien toch weer ene te pakken!” Wat een wonder! Wim

Op 2 december 2007 was het heet op het Zuidereiland- Wanaka. Maar zo even op een strandje met Ben en Riet… best uit te houden. Ik kan slecht tegen hitte. Je doet me geen plezier met een zonvakantie. Ik moet

Ja hoor, ze wil wel even op de foto, maar wel bij hun pronkstuk: de waterbron

Ik ben Ira Stam en ik hoor ook bij het Passagevolk. Ira zit in het landelijk bestuur van onze Passage Vrouwenbeweging. Naast haar eigen werk als houdster van een Dierenpension is het haar taak voor Passage om Nationale en Internationale

‘Jij bent nou ook mantelzorger’, zei iemand vanavond tegen me. ‘Je kunt mee naar een mooie middag voor mantelzorgers in het Atlastheater, ik heb een uitnodigingskaart voor je’.Mantelzorger, tja… zo is het wel. Het voelt alleen niet zo. Wim is