Onze kleine dondersteen denkt al dat hij iedereen te slim af is. Dit weekend was Queeny er ook en alles wat je gooide, een bal, een stok of een van de knuffels, Queeny kwam er niet meer aan te pas.

Voorlopig staat deze mooie pot op de plek. Ken je dat? Heb je al jarenlang gedacht aan een mooie vaas die naast de tv zou moeten staan. Het liefst één van raku keramiek. Onze vriend en de drijvende kracht achter

De brug midden in Erica. Sinds juni 2010 is het eerste deel van de vaarverbinding Erica – Ter Apel bevaarbaar: het traject van Ter Apel tot en met het Veenparkmuseum. Na een paar jaar hard zwoegen zijn alle bruggen weer

Ik ging even twijfelen aan mijn geheugen, maar in mijn mapje van de Harwigs vind ik deze foto uit the old shoebox van neef Wim: opa Harwig met tante To voor hun huis.

Gek is dat… Het is lang geleden dat ik voor het huis van oom Jaap en tante Riek stond en dan ga je weer twijfelen. Toch denk ik dat dit em is… Een dagje treinen gaat je niet in de

Elke plaats heeft zo zijn eigen vertier in de zomermaanden en in Emmen is het al niet anders. Hier hebben we elke dinsdag in de vakantietijd de Vlindermarkt. Nadat Emmen bekend vanwege de prachtige vlindertuin in het Emmer Dierenpark is

Diny en ik voor ‘de Haar’ in het door vader Hendrik Jan getimmerde tuinsetje. En je ziet het, Diny had toen al meer huishoudelijke aanleg dan ik. [i]Diny and I about 1947 at De Haar, sitting at the children’s gardeset,

Ik was ver weg vannacht, maar toch hoorde ik ergens in mijn onderbewuste iemand mijn naam roepen. ‘Hetty… ’t geet der nogal op. Lao’w der maor effen uutgaon’. Het duurde even voor ik doorhad dat het Wim was en dat

We nemen afscheid van Dick en Anda in Apeldoorn na vier intense dagen samen, met elkaar en ons verleden. Waardevol. En dan na opnieuw een hevige plensbui zijn we thuis. De haan is dood, Buurvrouw Anja had het al ge-sms-t.

De laatste plek die we op onze gezamenlijke tour de nostalgie bezoeken is Altenahr. Met Wim heb ik er al eens gekampeerd, maar Dick en Anda bezochten het tijdens hun huwelijksreis in 1967. We lunchten hier, maar eigenlijk wilden we

En dan… met Wim voor de engel…

Het blijft een indrukwekkend mooie kerk, hier in Maria Laach…

Hotel Krone in Kestert am Rhein is een echt Duits hotel dat daarbij genoeg comfort biedt en uitstekende maaltijden verzorgt. We laten ons die laatste avond opnieuw verwennen met Jägerschnitzel , goldgelbes Schollenfilet en gebackenen Zwiebeln. De wijn smaakt net