‘Alleen als hij de kont tegen de krib gooit, heb je pech’, zeg ik tegen Susan. We hebben het over de aan- en verkoop techniek bij het kopen van een huis. Een van hun zonen is bezig zijn eerste koophuis

Vooruit nog eentje van ‘bij het vuurtje’.Wat mooi was het om te luisteren naar hun plannen. Ze hebben het leven nog voor zich!

Al was het niet donker, een vuurtje ’s avonds is altijd gezellig. Geweldig was het om de twee weer eens bij ons te hebben.

‘Oma, hebben jullie morgen tijd? Dan komen Eva en ik bij jullie’. Op het feest van onze geslaagde kleinzoon was Eva ook snel overgekomen vanuit Breda. Nou ja.. snel? Daar doet ze al gauw een uurtje of drie over. Maar

Familiefoto van de Bijenhofs in 1944. Jan staat achter opa. Die met het mutsje op ben ik. ‘Weet je wel wie ik ben?’ Ik had net de telefoon opgepakt. ‘Weet je wel wie ik ben… mijn hersenen kraken. De stem

Wim komt niet weer bij. ‘He’j Sjarlefrans al elaezen?’ Dat is de titel van een regelmatig terugkerend stukje in ons Dagblad van het Noorden. ‘Dat mo’j gewoon effen laezen’ en hij hinnikt nog na van het lachen. Het gaat over

Er is veel te lezen over afscheid. Ieder geval is weer anders. Je moet het blijkbaar ervaren zoals ieder het in zijn of haar leven door moet maken. De dood van een kind, al is het volwassen, staat wel heel

En inderdaad, het werd een zoete inval aan de Kuifmees. De vlag met schooltas hing mooi te wezen aan het huis en de vrienden stroomden binnen. Toen Eva hoorde dat Robin geslaagd was kwam ze ook in één streep deze

maart 2005. Bijna vier maanden geleden is het nog maar, maar het verdriet over het plotselinge afscheid van Mark en de lastige tijd ervoor komt in golven terug. Af en toe overvalt het me zomaar en soms is er een

Examentijd is een spannende periode in het leven. Niet alleen van de examenkandidaat maar van de hele familie en vriendenkring er omheen. Het gala hadden ze in elk geval al gehad voor de uitslag kwam. Gelukkig! Voor Robin was het

Lochem. We ronden ons bezoek aan dit mooie stukje Achterhoek nu af. We hadden nog…. ach.. zoveel. Maar ons leven op onze eigen stek roept ons. Ben is vrijwilliger in een zorgcentrum en wij hebben ook deze week nog wat

Het kan niet anders, wanneer we richting Zutphen rijden moet de auto ook vanzelf even afslaan op de Almense weg. En we treffen het. Diny zit in de tuin. Ze wacht tot de buxusschaar opgeladen is, want het is snoeitijd

Altijd een bijzondere ervaring, het rijden over deze dijk naar Lelystad. We moesten gistermiddag gewoon even naar Bergen aan Zee waar we in februari de storm meegemaakt hebben, maar ook lekker hebben gegeten. De kip in het pannetje was een

En wat is er beter voor een mens dan een glas warme chocolademelk met dit ruige weer.

Mooi gezicht vanaf de strandtent.