‘Heb je al weer lammetjes aan de fles?’, vroeg Hilly afgelopen dinsdag tijdens onze culinaire avond. ‘Dan kom ik gauw eens aan met Finn’. Elke week past ze een dag op haar kleinzoon. En laat ze nou net gistermiddag aankomen,

Met zo’n 30 dames was de ruimte in het Hoefijzer weer goed gevuld. Dit Dorpshuis in Zuidbarge wordt geheel gerund door vrijwilligers. Ik heb begrepen dat er zo’n 50 mensen bij betrokken zijn. Je kunt gewoon een ruimte huren met

Tussen de verschillende gangen door waren er de spelletjes. Het uitbeelden van gezegden gaf af en toe wat hilariteit.

En zo ineens zijn we alweer aan het eind van ons seizoen van Passage Zuidbarge Rietlanden en dat wordt gevierd met een culinaire avond. Dat wil zeggen dat iedereen iets meebrengt om te proeven. Ik meen dat dit vroeger ook

Er wordt geklust en niet zomaar even. Zo langzamerhand begon ons erf enige tekenen van verval te vertonen: stapels hout, een tuinset die nodig opgeknapt moest worden, de picknicktafels moesten gebeitst, het prieel opnieuw van een wilgenafscheiding voorzien, het keetje

Een goede vriendin van ons komt uit Brabant en dat is goed te horen, ook al woont ze al meer dan 30 jaar in Drenthe en heeft ze een man die uit Noord Holland afkomstig is. Samen begonnen ze hun

‘Kun je er straks nog een paar gebruiken?’ Rob belde en in deze tijd weet je wel wat dat betekent: lammeren. ‘Het is hier een puinhoop’, voegde hij er aan toe. ‘Er zijn veel lammeren geboren vannacht en ik kan

Daan met de nieuwe aanwinst. Het is zover, het eerste verstoten lam is op sheepfarm Het Schoolpad gearriveerd. Het is een flink rammetje. Hij was de enige, maar moeder wilde niets van hem weten, och arme…We hebben het hok naast

‘Bu’j an ‘verven ewest vandage?’We zitten gezellig aan de koffie in Eefde. Ik bekijk m’n handen en zie de verf zitten. Bij het in de auto laden was de nog natte verf van mijn tulpenschilderij op een hand terecht gekomen.

Het is alweer meer dan 20 jaar geleden… wat vliegt de tijd. We waren met Berend en Rick op vakantie in Wales en hadden ons net geïnstalleerd op een boerencamping in de Brecon Beacons, een prachtig National Park in het

‘Kom gauw es kieken, ze bunt weer an ’t donderjagen. Nemt de koffie maor mee naor de weie’, roept Wim. Het is altijd een mooi gezicht als het speeluurtje van de lammeren is aangebroken. Meestal is het aan het begin

Wat een mooie voorjaarsdag was het. Voor de eerste keer dit jaar konden we bij de wei op de schommelbank onze morgen koffie drinken. De nieuwsgierige Herdwicks met kleine Luella stonden ervan te kijken aan het gaas. En….Bones is op

Even kennismaken met tante. Nee tante wil die kleine Luella niet te dichtbij. Tante moet zelf nog bevallen en dat zal niet lang meer duren. Maar soms probeert die kleine het toch. Heel onbevangen, net als kleine kinderen stapt ze

Hij is af! Bones, de Old English Mastiff van Harald en Marjolein staat op de plak hout die een plekje op hun erf gaat krijgen. Bones is een indrukwekkende hond maar een goedzak waar de kinderen mee door de kamer

Dat noemen we toch een win/ win situatie. Het zijn de woorden van Mark die al een paar weken hier hand- en spandiensten verricht. Terwijl Wim en ik beiden met bronchitisklachten zitten te hoesten gaat het werk buiten gewoon door.