Dat wordt een rustige Pinksteren… ‘Mis ie ok wat?’ Ik ben nog niet helemaal wakker, maar Wim staat al naast zijn bed en kijkt uit het raam. Ik kan met mijn nog duffe brein nog net uitbrengen:’De katten’. We zijn

Daar zitten we dan…. in Coevorden bij het beeld van Ganzen Geesje met haar ganzen op een mooi plein. Het is tevens een fontein. Tim en Frank moeten natuurlijk even spetteren. Daan neemt alles in zich op. Die krijgt zoveel

Jan, hier staand tussen oom Sjoerd en vader Hendrik Jan. Sinds de computer zijn intrede heeft gedaan in huize Schoolpad zijn de contacten die we eerder per brief of telefoon onderhielden veranderd. Er is een hele lijst met e-mail adressen

Soms heb je dat… een dagje rust. Weinig verplichtingen. Het is nog schoolvakantie hier en Anja en de jongens zijn komen buurten vanmorgen. Vanmiddag zal Susan nog even komen met retreever Megan. We hebben elkaar meer dan een maand niet

Foto: Wim Harwig. Eind februari was het zover dat we voor het eerst in de winter naar het zuiden trokken, weliswaar samen met Ben en Riet, onze vrienden sinds het avontuur Nieuw Zeeland. Ik herinner me dat we in de

Onze eigen dominee ziet er wat anders uit in zijn lichte toga, maar dit zien we toch ook nog wel. Wij zijn nog van die mensen die regelmatig een kerk bezoeken en niet alleen de oude kathedralen in vakantietijd. Vanmorgen

De barbecue is achter de rug en ons kampvuurtje brandt. Agnes logeert dit weekend bij ons en Rick is ook weer eens van de partij. Je ziet dat ze geniet, niet alleen van het kampvuur maar vooral door de dieren

Ze kunnen het goed samen vinden, Amber en Tessa. Er bestaat de theorie dat wanneer je je ergert aan bepaalde eigenschappen van iemand dat jezelf dezelfde trekjes ook in je hebt. Leuk hoor! Met een oor hoorde ik bij Andries

‘Zö-w es efkes bie Jans en Geesje gaon kieken?’, stel ik Wim voor. Op deze mooie Hemelvaartsdag zitten we opnieuw bij de wei. Als het mooi weer is, is dit het mooiste plekje om te zitten. Volop zon en altijd

Soms is het lekker een dagje niks te hoeven doen. Wim is al op tijd weg naar zijn woensdagse zanggroep en als ik de krant uit heb ga ik even bij de wei zitten. Amber blijft bij mij in de

Als de dag van gisteren…. Hoera hoera Robin is 13 jaar en helemaal kind af. Terwijl ik vaak in de brugklassen lange meisjes en vaak kleine jongens zag, gaat dat bij Robin niet op. Hij kijkt allang over me heen.En

We verrassen haar en even weet moeder van der Kolk niet wie we zijn, maar als Wim vraagt:’Wie is oew oldste zeune?”, weet ze het weer. We nemen haar mee naar het restaurant, ze houdt m’n hand vast en er

dan wordt er gefeliciteerd….. En zo hoort het!

Zo voelt het als je verslagen bent…