De oude melkersbroek die Jopies gevoel weergaf van een oud vod zoals hij zich een tijdlang gevoeld heeft. Rechts een zelfportret van Jopie Huisman uit die tijd.

Onder zie je de boerenbaar en boven is de baar van de chirurgijnen, beiden versierd met bijbehorende schilderingen. Van die laatste waren de schilderingen zo realistisch dat je blij bent dat je in deze tijd leeft. We hadden de culinaire

Veertien lammeren lopen er nu in de wei het dichtst bij huis, de fleslammeren van Rob. Zelf heeft hij er vijf aan de fles gehad, wij zes en toen kwamen er nog twee van een moeder bij die zomaar dood

Juni is een van de mooiste maanden van het jaar. Vader Hein placht steeds te zeggen:’A’j in mei et onkruud de baas blieft he’j d’r ’t hele jaor gemak van’. Ik moet er in deze tijd steeds aan denken. Gelukkig

Eva en Branco op het Gala gisteravond. Gelukkig is ze geslaagd.

De kersenbonbon van Aly gaat er met smaak in.

Gelukkig had Truus er op gerekend dat er regen zou kunnen komen en had wat extra regencapejes, had ik geluk mee, want ik had alleen een regenbroek in de fietstas.

Gezellig samen op stap. Hier hebben we de eerste stop met drinken en een koek.

Bij het vliegtuig monument

Een beetje zelfwerkzaamheid kan nooit kwaad bij een vereniging. Zo vroegen we tijdens ons diner op de verrassingsmiddag van Passage Zuidbarge Rietlanden of er een paar dames waren die een fietstochtje konden organiseren in de omgeving. En ja hoor Truus

Een dagje Amsterdam is voor deze Achterhoekse in Drenthe een beetje vermoeiende bezigheid geweest. Het vernieuwde Rijksmuseum stond al een tijdje op het programma en gisteren was het dan zover. Het is 2,5 uur heen met de trein, 2 keer

Een paar jaar geleden was ik al begonnen met het vilten van wol. Rob had me meegenomen naar een workshop om een hele vacht te vilten, bij wolexpert Wobbina in Benneveld. Ik had van Rob hiervoor een zo’n mooie witte

Eén van de verhalen in de Drentse streektaal van Geert Hanken. Het gebeurde weer aan de kant van het Scholtenskanaol. Wat kuj met het vissen soms mooie dingen beleven. Veur mij is het dan een kunst um daor een humoristisch

Buurvrouw Wolterdina met haar zus Jantina. ‘Wat hef je moe dan?’, vroeg ik buurman Jans. Mijn Achterhoeks heeft zich intussen al enigszins aangepast aan het Drents. In Vorden zouden ze zeggen: ’Wat hef oew mooder dan?’ Hier hebben ze het