Nog één keer de uiterwaarden van de IJssel bij Hattem als een winters plaatje, met het zicht op IJsselstein. ’s Zomers lopen hier de koeien. De uiterwaarden bij Hattem heten de Hoenwaard. Vroeger was het allemaal gemeenteweide waar in het

Op de uiterwaarden van de IJssel was het een drukte van belang. Er werd volop geschaatst.We wippen op de terugweg in Emmen nog even bij Rick aan, want die gaat morgen op pad, met de trein. Hij is door Berend

"Ho", roep ik tegen Wim wanneer we met de auto langs het stadhuis richting Achterstraat gaan en hij staat meteen op de rem. Ik zie ineens Brasserie De Zwarte Truffel. Hier zijn de vier broers aanbeland toen ze overlegden over

Het Pand der Liefde, ooit een oude mannenhuis. Hier is vader van der Kolk geboren. De familie kwam oorspronkelijk van het veer aan de IJssel waar ze zorgden voor het veerpontje. Opa van der Kolk werd later concierge van de

Even een rondje door Hattem. Het blijft een mooi oud stadje waar ook ik mooie herinneringen aan heb. Hoe kan het ook anders, m’n eerste echte baan kreeg ik hier. Binnen een half jaar kwam ik Wim al tegen en

Vandaag gaan we moeder van der Kolk maar weer eens opzoeken. Het kerstverhaal is net uit, horen we, en de meesten zitten te dutten in de groep van de dagopvang, maar moeder niet. Ze ziet wel heel slecht maar als

Even tussendoor. Beiden met een spelletje op de bank in de bibliotheek.

In de gezellige keuken staan Judith en Jennifer met Jan Veen tussen hen beiden in.

En dan…. zijn die beide kerstdagen zo voorbij. Het was wel echt kerst, een witte kerst nog wel. Eerst een mooie Kerstdienst in de Schepershof met veel kinderen. Daarna aan het begin van de middag naar Sleen. Het is Jennifer

foto: Rick. En zo is het dan alweer Kerstavond. De verjaardag en tevens inwijding van het nieuwe huis van Johan en Joke gisteravond was gezellig en vanmorgen zijn we op tijd vertrokken vanuit Eefde. Diny stopt ons nog gauw een

Cassandra wordt met vereende krachten de aanhanger ingelokt. Daarna gaat het naar de manege in Vorden waar ze lid van zijn. Het beleren van deze nieuwe aanwinst is nog maar net begonnen. "En hoe ging het", vraagt Diny meteen wanneer

De veranda bij Ben en Diny met de kerststal en ster is prachtig om te zien. "Ie-j snapt niet da-w d’r nog bie-j konn’n werken", merkt Ben vanavond op. Het is voor hen beiden het eerste jaar van de pensioengerechtigde

"Gao es effen bie-j tante Jantje staon", commandeer ik Diny als we weer weg zullen gaan, want ik heb m’n kleine zakcameraatje bij me. "Niks d’r van… gao ie noe maor es bie-j eur staon". Zo gaat dat met zussen

Als hondenliefhebber voel je je niet gauw alleen. Als je je hond uitlaat kom je altijd anderen tegen, ook met hond en gesprekstof is er dan genoeg. Meestal zit je op één lijn en uit deze liefhebberij komen vriendschappen voort.

Meteen word ik teruggefloten. Vanmorgen komt de post met meteen weer een stuk of 12 kerstkaarten en de balken om de opening naar de kamer worden zo al aardig gevuld. Fokje meldt dat Bowie, een pup uit het eerste nestje