Midden in de natuur in een dal vlak voor de Honisterpas houden we pauze. Rick heeft nog wel even tijd om zijn mobiel te controleren. Hier zien we de Herdwickschapen, grijze moeders, donkere lammeren

En dan ineens: Bull in field. En wat voor eentje. Behalve schapen zie je hier ook koeien. Doet me denken aan de wandelingen die we het eerste jaar maakten hier, mooie uitgezette wandelingen door de natuur maar ook over boerenland.

Een bijzonder attente buurman kwam ons gisteravond een kaart van het Lakedistrict brengen met een aanwijzing voor een mooie route. Die raad hebben we vandaag meteen maar opgevolgd. Nadat ik me met een kaasschaaf in de duim had gesneden en

Rick is overstag. Hij begint de morgen met thee net als wij. En een kom yoghurt met fruit. De nacht in de tent was weer even wennen, het luchtbed was blijkbaar niet hard genoeg opgepompt en voelde hij de ondergrond

Hier wordt de laatste hand gelegd aan de tent van Rick. Hij is nu volledig geinstalleerd en is inderdaad een goede koffiezetter. De taken zijn dus verdeeld hier. Wim is intussen verslingerd geraakt aan de millenniumtrilogie van Stieg Larsson. Rust.

En dan is het zover. De caravan staat klaar, alles ingepakt…. Denk je. Het laatste lijstje afgewerkt, de aanvulling voor Jan en Ria staat er op. Een flink ontbijt achter de kiezen, ja ook Rick. En daar gaan we richting

Hebben jullie ook zulke aparte herinneringen aan zo’n laatste dag voor je vakantie? Ik zie nog vriend Klaas voor komen rijden om hun perfect tot in de wielkasten ingepakte auto voor 4 personen te showen. Er lag geen tasje verkeerd.

Bestaat zoiets als een bloedband die je kunt voelen? Ik heb er nooit zo bij stil gestaan al heb je bij de een of andere in je familie wel wat verschil. Ook vrienden kunnen heel dicht bij je staan qua

Wanneer we in Engeland zijn bezoeken we in elk geval één tuin, één kasteel of landgoed, eten we minstens één keer een fish and chips en het liefst vaker een jacked potatoe en gaan we af en toe een tearoom

‘Pooky heeft jonge poesjes’, komt Daan vertellen. Hij is helemaal in de wolken. ‘En een er van is precies net als Krieltje’. Het was me wat vorig jaar. Krieltje was zijn lievelingspoesje die toen net een aantal weken ervoor jonge

Rob leefde zich in na de verhuizing van de lammeren. Hier waren ook de 15 fleslammetjes bij. ‘Dag papa en mama, hartelijk bedankt voor de goede zorg. Wij gaan de wijde wereld in’, mailde hij. En als pleister op de

Nog even een plaatje van de kudde met de fleslammeren. Als we thuiskomen vanuit Hattem zien we een lege wei …. tenminste zo lijkt het. De lammeren zijn opgehaald en in plaats van 25 schapen en lammeren lopen er nu

Het wordt rustig om het huis. Het gepiep van de jonge vogels die om eten roepen is minder geworden. We hebben nog maar één kip, het aantal vissen in de vijver is ook minder dan andere jaren en de katten

‘Alweer die klotebonen’. Wim vroeg me wat we die avond zouden gaan eten. Ik kwam net trots aan met een mand vol vers geplukte slaboontjes uit eigen tuin. Zo van het land, verser kun je het niet bedenken. Maar ja…