De lammeren maken er een feestje van. Wim had brandnetels gemaaid op de oude mestbult. Alles ging schoon op en ze vonden het lekker om daarna erop te gaan liggen. ‘De politie is je beste vriend’, is zo’n slogan. Ik

En dan ben je weer thuis. Alles wordt uitgepakt en de wasmachine draait op volle toeren. We melden ons af bij onze jongens en spreken af dat we de volgende morgen Tessa komen ophalen bij Jennifer. Rick meldde al: Tessa

Een van de tweeling lag altijd bij moeder ooi op haar rug, altijd dezelfde. Welke van de twee weg is weet ik niet want nu zijn ze er te groot voor. Er is een lam weg, een mooi Schoonebeker heidelam.

Nog even voor een boerenschnitzel naar ’t Praothuus aan het eind van 18 dagen samen op pad. ‘Wel efkes zeggen da’j van camping de Boomgaard komt hè…’, zei Johan nog. Ken je dat … om je zonder televisie, radio en

‘Hé, mo-j daor es zien… broeder Canutus… den was vrogger leider bie-j Ratti’. Johan wijst op een foto in het boekje over de Kranenburg. Ratti was de voetbalclub van de Kranenburg. Johan en Joke zijn bij ons in de caravan

Nog prachtige lavendel en een roos bij Piet en Marry. ‘Tsjonge jonge wat hebt ze hier een koplampen’, zegt Ben. We zijn nog even nog naar de overkant bij de supermarkt gegaan in Emmelshausen. Het is een soort voordelige markt,

Foto van de onderkant van het dakje van het prieel bij Mariaruh, door Wim bedacht….

Voor ons een dagje vol nostalgie. Wat zijn we hier vaak geweest, zo vaak sinds 1972 dat we de tel al kwijt geraakt zijn. Eerst met de kleine kinderen de zomervakantie en later in herfst of winter opnieuw. En steeds

Alweer een stukje naar het noorden en ongeveer 8 graden koeler zijn we op Camping Loreleyblick bij Sankt Goar am Rhein aanbeland. Het is voor ons net of je thuiskomt. Wim heeft het de hele weg al over de Pommes

Afscheid van de Morvan… Ja door zulke straatjes moesten we onderweg…van Autun naar Beaune.. Ben en Riet zijn al langer van huis dan wij en het is tijd dat Ben z’n haar opnieuw gemillimeterd wordt. Dat gebeurt voor de camper,

Nee… vervelen doen ze zich nooit, onze mannen. Er is altijd wat te praten.

Het uitzicht vanaf de roches du Carnaval. De plaat wijst ons wat er allemaal te zien is.

De neus van de hond… zeg nou zelf… net een hondenkop

Het kerkje van Uchon Vandaag wilden we Ben en Riet het kerkje in Uchon laten zien. Daar dichtbij herinnerde ik me van die grote stenen bollen, net hunebedstenen maar toch weer anders. We zien ze hier overal in de bossen