In de buurt was het Dienemeuje en opa Johan- oom, maar voor ons waren het opoe en opa uut Barchem. Niet alleen hun eigen kinderen groeiden hier op maar ook de jongelui uit de buurt mochten graag bij hen zijn,

De hooiberg van ome Jan was bij ons kinderen helemaal in trek en dat mocht daar ook allemaal. ‘Ach et bunt kinder, die könt toch niet de hele dag stille zitten’, zei tante Jantje wel eens. Op de film ging

De film was een mooie herinnering aan de tijd dat we bij verjaardagen naar de Boskamp gingen. Tante Jantje is hier aan het melkbussen wassen, er werd in die tijd ook nog met de hand gemolken. Ome Jan kwam ook

De film begint met een foto van de Boskamp. [i]The film — 1955–starts with a picture of the Boskamp farm.[/i]

Behalve tante Jantjes jongste zus Marie was ook de jongste van de Egginks van de Boskamp, Bram, met zijn vrouw Betty naar Barchem gekomen. Net voor tante Jantje naar het Hospice ging waren ze nog bij haar geweest en brachten

foto: Henk Braakhekke, een vroegere buurjongen van de Boskamp, maakte deze foto aan het eind van de middag van het graf van tante Jantje, waar ook ome Jan èn opoe en opa Eggink begraven liggen. Vandaag namen we afscheid van

Ik kom er achter dat Wim toch wel heel veel klusjes in huis deed. Nu mag ik alles doen, het houdt je goed in beweging. Ik heb ook geen moeite meer om in slaap te komen. Hoewel het me slecht

Ome Jan, tante Jantje en opoe en opa Eggink, ergens in de jaren 40, voor hun boerderij De Boskamp. Minimaliseren is de kreet tegenwoordig. We bewaren veel te veel, ik tenminste wel. Toen Judith verschillende vazen weg wilde doen en

Deze foto maakte ik afgelopen zomer toen ze nog , zij het met hulp, in haar eigen huis woonde. Gisteren, 7 januari 2015 is onze tante Jantje Eggink rustig ingeslapen. De laatste paar weken werd ze verzorgd in een Hospice

‘[i]Ze komen hier mangs langs![/i]’, zei een buurvrouw in Hengelo O. indertijd toen ze wilde zeggen dat er soms hard gereden werd in de straat. Ik besefte meteen dat je beter de hele zin in Twents, Drents of Achterhoeks kunt

Ach… wat raakte dat Lindese Agnes. Ze vond mijn stukje over dierenliefde zo mooi, kon er helemaal in meegaan als natuurliefhebster tot… ze de laatste zin las: Als Wim z’n been weer uit het gips is mag hij mollenklemmen gaan

Voor de chirurg de enkel van Wim weer helemaal in z’n fatsoen gezet had zag die er op de foto zó uit.

Dit keer ging ik alleen naar chiropractor Nimo. Wim sloeg de afspraak noodgedwongen een keertje over. Hij had wel om de foto gevraagd van Wim z’n enkel en Nimo bekeek het aandachtig. ‘De enkel zit weer goed op de plek’,

Jazeker, wij houden van dieren! Maar hoe zou het toch komen dat we alles doen om die lieve kleine zangvogeltjes vol gevoerd door de winter te krijgen maar dat als we een ekster bij de pindakaaspot aan de boom zien

Buurman Alle heeft de platen al liggen en wordt bedankt door Wim. Zo luidt toch het gezegde? Beter een goede buur dan een verre vriend. Gaat niet altijd op. Met beide hebben wij goede ervaringen. Toen we 30 jaar geleden