Ooit gedacht dat ik met twee van de kinderen van Herman hier zou staan? [i]Who should have thought I would ever be here with two children of uncle Herman.[/i]

Een nieuwe dag met een prachtige start. We gaan Mount Rushmore verkennen waar de prachtig gebeeldhouwde koppen van vier belangrijke presidenten van Amerika te zien zijn: George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln en Theodore Roosefelt. Het museum is prachtig opgezet

Voor we ons bed induiken willen we nog wel iets drinken na zo’n lange reisdag en Wim wil ons daarop tracteren. We vinden uiteindelijk een café in cowboystijl met Jonny Cash liederen, life gezongen door een man met een grote

Dan is het zover. Eindelijk na een lange rit met veel leuke stops komen we aan in Keystone oftewel de City of Gold of ook wel de Home of Mount Rushmore genoemd. Berdena heeft onderweg verschillende hotels gebeld en we

Tja… dit soort plaatjes kun je er schieten…

We volgen niet alleen het spoor van Lewis en Clarc, maar ook Ben en Diny. Twee jaar geleden gingen ze met Harold en Luella deze kant op om de Black Hills te ontdekken. Na opnieuw een hééél eind rijden komen

‘Other side of the river Missouri…’, zo vertelt Harold. Daar zou het land van de oorpronkelijke bewoners, de Indianen, beginnen.

En eindelijk zijn we in Chamberlain op de plek waar ooit de ontdekkingsreizigers Lewis en Clark, uitgezonden door president Jefferson, hun reis naar het westen begonnen. Hier was het land van de Indianen en de buffalo’s. In Chamberlain is een

Deze foto is nog van een coffee stop in de buurt van de cabin in Wisconsin. Met vaste hand verdeelt ze verschillende koffiebroodjes in vieren. Intussen maken we een lunchstop, erg prettig op zo’n lange dagreis. Dit keer hoeft Berdena

De grote zaal middenin dit cornpalace is nu in gebruik als basketbal zaal. De jongelui zijn er al klaar voor om te beginnen. Ook hier zijn de versieringen gemaakt van mais. [i]Within the Cornpalace a large basketball. The youngsters are

De buitenkant van het Cornpalace is nog niet helemaal klaar dit jaar. Hier wordt nog de laatste hand aan dit onderdeel gelegd. [i]The outside has to be finished this year.[/i]

Harold rijdt ons met vaste hand verder. We rijden comfortabel in een soort ‘van’zoals ze die noemen. Drie keer twee ruime zitplaatsen achter elkaar. De bedoeling is dat we telkens van plaats wisselen, maar Wim heeft het voorrecht van de

De wegen hier zijn lang, oneindig lang. Denk niet dat je zomaar in de Black Hills bent. We halen herinneringen op aan vader Hein en mama die op zo’n tocht in 1975 gezegd moet hebben:’As wie-j bie-j ons zo wied

Het voormalige huis van de Vandervoorts staat er nog goed bij. Denk niet dat de Engelse humor de leukste is. Ik luister zo naar de gesprekken en ze hebben het over een man die opnieuw trouwt. Het schijnt nogal een

Ze heeft er nog een aandenken aan want dit eerste kerkje bestaat allang niet meer. Dit is de plek waar Herman en Nettie elkaar hebben ontmoet. [i]Adriana shows us a plate with the first Volga Church on it. It does