Markus mocht het proberen om een zeefdruk te fabriceren.

De kinderen mochten zelf papier scheppen en een diploma halen.

We hadden geluk, de hitte was voorbij. We konden nu ons uitje met V en T laten doorgaan. Annie Bos had het keurig voor ons uitgestippeld. Zo vertrokken we met 25 man en vrouw met auto’s vanaf de Schepershof naar

foto: Valerius bij de uitvoering van De Kruisiging. Natuurgeweld is ook niet alles, denk ik als er weer eens een hevig onweer losbarst, maar ik ga er nu toch naar verlangen. Iedereen die ik spreek is er klaar mee, met

foto: 2015, net terug na een mooie busreis naar Berlijn. ‘What about my writing place?’, schreef Curtis toen Ben vertelde over de plannen om de veranda te verbouwen. Toen Berdena en Curtis bij Ben en Diny logeerden was dit Curtis

‘Was het nou op Mull dat we elkaar de laatste keer zagen?’ Het was vandaag open huis in Almere Poort bij Arend en Amaka. Ze vieren het feit dat ze een nieuw huis hebben, een special baby Genesis Benedict, en

Ik had nog steeds het advies van hovenier Bernd Schulte in mijn achterhoofd van lang geleden: vaste planten hoef je geen extra water te geven, worden ze lui van. Maar toen hadden we deze zomers nog niet. Als ik zo

Wat een grappig stel is dit. Inderdaad zijn ze veel te klein voor hun leeftijd, niet genoeg moedermelk gehad. Maar er zit wel leven in. Er is één Schoonebeker lam bij. Ze is wat groter dan de Drentjes en ze

‘Is het goed dat ik zo de schapen kom halen? Breng ik meteen de lammeren mee’. Rob gaat het volgend jaar anders aanpakken. Zijn bedrijf breidt zich uit. Volgend jaar wil hij de schapen laten af lammeren in de schuur.

‘It’s always walk and talk’, zo noemde Berdena het als ze Ben en Curtis voor zich uit zag lopen. Ze begrepen elkaar op alle gebied, dachten over veel dingen hetzelfde. Ze logeerden toen bij Ben en Diny en inderdaad stonden

‘Ja, en hij vertelde over hun Berner Senner, die hadden ze advocaat gevoerd en toen deed die zo raar’. We horen verhalen over het eerste jaar dat Henry als docent voor de Mavo stond, een jong broekie nog, maar vertellen

‘Je herkent het melkschaap aan haar rose neus’, zei Rob toen hij de schapen bracht. Hier zie je haar nog net voor ze geschoren wordt. Ik hoor een raar geluid, er wordt tegen de muur gekrabd. En weer … en

Foto: 7 van de 10 kinderen van de Jager. Het bundelen van de brieven uit Barchem begint vorm te krijgen. Het leuke is dat verschillende familieleden gaan zoeken naar nog wat bijzondere schrijfsels uit Barchem. Van nichtje Josien kreeg ik

Het begint iets te wennen, hebben jullie dat ook? De temperatuur stijgt nog steeds en ’s middags hoef je echt niet aan de poets te gaan of in de tuin te gaan werken. We beginnen hier een voorbeeld te nemen

‘Weet je waar ik nog wel eens zin in heb?’, zei Wim vanmorgen toen we op de schommelbank bij de wei zaten. ‘Nou?’‘Een frikandel speciaal’. Dat eten we nooit meer. Tegenwoordig wordt het meer als junkfood gezien, maar vroeger was