Weblog1
Er zit een hoop geblèèr in…
Wat was het een drukte op de weg richting Zwolle en ik denk dat dit het beeld in het hele land was. Derde Kerstdag noem je zoiets. Iedereen gaat er op uit. Wij naar oma in Hattem en na die
Kerst 2009
Wat is er tegenwoordig toch een verschil met vroeger in een kerkdienst. Terwijl toen alleen de predikant een aandeel had, gebeurt er nu zoveel door allerlei betrokkenen. Er was in de Schepershof een prachtige schikking over licht in en om
Over bitterkoekjes en een doorzettertje….
Het leek eventjes of de tijd had stil gestaan toen ik de bodem aan het uitschrapen was van de pan van de pudding die bedoeld was om bitterkoekjespudding voor morgen. Ken je dat… dat lekkere laagje onderin dat al een
Kerst met spierpijn
Daar lig je dan. Even een kerstbakje brengen. En wat was buurvrouw Wolterdina er blij mee. De heenweg kon ik nog op de fiets zitten. Wel voorzichtig door de mulle sneeuw rijden en niet in het bandenspoor. Het dooide al.De
De kerstman en…. meneer Stihl
“Moet je eens raden wie dit is.” Rick kwam zaterdagmiddag binnen en liet een paar foto’s zien die hij met z’n mobieltje genomen had. Ik zag een slim ogende kerstman en ook een foto van de kerstman en de buurvrouw.
De versierde kroonluchter in de Grote Kerk
Het Terracollege had voor een prachtige versiering gezorgd in de Grote Kerk in Emmen
Valerius, twee verjeurdagen èn de snee.
Afgelopen zaterdag was het zover… het Kerstconcert van Valerius vond plaats. Daar zaten we dan, achterstevoren, de mannen onder het orgel opgesteld en met mooie kunst aan de muur. In de Grote Kerk in Emmen is altijd wel een expositie
Toe maar papa….
Toe maar papa…. toe maar papa… Heb je dat nou meer bij jongens dan bij meisjes? Bij mij zat de schrik er nog in na onze slippartij in Duitsland. We gingen gewoon in de bocht rechtdoor en raakten een volkswagenbusje.
Echt winter…
Hier zijn de winterkoninkjes blij mee. We zijn dit jaar een beetje laat met het voeren van de vogels. De winter overvalt ons achteraf toch nog. Ik heb gauw op verschillende plaatsen al brood, zonnepitten, vogelzaad en vetbolletjes gestrooid en
De allerlaatste cent…
“Bedankt voor je kaart”, hoorde ik een paar jaar terug Ellen aan een medecursist zeggen. “Dat kan niet”, zei deze toen.”want ik stuur geen kaarten meer. Een paar jaar geleden ben ik gestopt. De laatste keer heb ik bij iedereen
Over grommen… en pröttelen
Het genot van met pensioen zijn is dat je over het algemeen ’s morgens tijd hebt om je krantje te lezen. Wim maakt daar uitgebreid gebruik van. Hij wil de krant ook graag heel houden. Ken je dat? Ik ben
De winters van toen… en nu?
Maart roert zijn staart- 5 maart 2005. De jacht op het winters overleven is toch begonnen. Een merel jaagt de kleinere mussen weg bij de hulst, de koolmezen zijn de baas bij de vetbolletjes. Suze en Loedertje vechten om de
De vijf F’s
Op Calgary Airport 2005. Tom brengt ons zover mogelijk weg. Het moest er een keer van komen. Ik kreeg weer meer last van de verschijnselen van een galsteenaanval, niet zo heftig, maar heel vervelend. Vooral als je niet zeker weet
Gered
Barney èn Wendy staan klaar om de vrijheid te proeven. Tilly is nog bezig met haar badje. De pot is de legplaats voor Wendy als ze niet naar buiten kan. Bij een vriendin hier in de buurt lopen nu drie
Oaver sunterklaos en tante Gees
“Nee… sunterklaos? Daor heb ik nooit zo in geleufd”. Gisteren in Hattem zat Ben weer aardig op z’n praatstoel toen Arend en Amakka er waren. De Hattemer namen, gewoontes, de muziek…. Ben heeft een goed geheugen. Maar de verhalen worden