Toen Wim me influisterde: ‘Ik wil ook een boek’, dacht ik… hoe dat zo… Jij komt in bijna al mijn schrijverij voor. Maar daarna besefte ik ook dat dit slechts momentopnamen zijn in die stukjes. Zo noem ik ze maar,

Het begint op te schieten. Het Fotoboek rondom de Familie Eggink heeft vorm gekregen.  Peter Koers die de creatieve uitwerking verzorgde en ik die het sorteren, uitzoeken en de teksten op me nam, hebben er beiden met groot plezier aan

De techniek staat voor niets. Jaren geleden, ik was net met de FPU, vervroegd pensioen, bezochten we Hilda in de Highlands. Ik was geboeid geraakt door een artikel over haar in het blad Buiten dat later samen is gegaan met

Het is de derde week op rij dat ik een leuk bezoekje heb. Waren het eerst Jack en Margie, waarbij het spraakwater van vooral Jack bleef stromen en Margie en ik sprakeloos luisterden naar de belevenissen uit het verleden van

In het Dagblad van het Noorden wordt er wel eens van uit gegaan dat we het alleenrecht hebben op een aantal streektaalwoorden die in het hier gebruikte Nederlands geslopen zijn. Zo worden er hier veel wonings verkocht en dropjes zitten

Ken je dat? Een dag waarop van alles mis kan gaan. Nou gisteren had ik zo’n dag.. zoiets als de wet van Murphy. Ik zag eerst mijn fietssleuteltje niet liggen waar die hoort. Ik had geen rust want mijn nieuwe

Zoals ingewijden weten mocht ik graag even een kringloopje aan doen- en nog-. “Ach”, zei ik dan, ”ik kom er op weg naar het dorp toch langs”. In Hengelo hadden we een buurvrouw, de vrouw van B B (Buurman Boet)

Vandaag nog even wat uit de Achterhoek,gelezen op de Achterhoekse en Liemerse Spreukenkalender. ’t Leaven is as ne school,Mer gen wet in wat vunne klasse hee zit. ’t Kump zoas ’t kump en neet zoas ’t mot. Better as op

In deze tijd van bezinning denk ik ook terug aan de periode dat Robin en Eva elke woensdagmiddag bij ons waren aan het Schoolpad. Wim en ik waren beiden al met pensioen en hadden alle tijd. We haalden ze op

‘En dan gaf Wim d’r een flinke klap op en warempel dan deed e et weer’. Soms vergeet je dingen die een ander juist bijblijven. Wat tegenwoordig als een noodzaak gezien wordt was vroeger nog niet eens bekend. In de

Dat is lang geleden dat we samen bramen geplukt hebben’, zei Susan die keer toen ik voorstelde om dat weer eens te gaan doen. Ik had me eerder al goed gehad samen met Wim èn Storm en de bramengelei was

Aan alles komt een eind, ook aan een gezellige vakantie. En zo komt er een eind aan de kampeerpartij aan het Schoolpad. Na vele hete dagen waar ik weinig over heb horen klagen, volgt er een flinke onweersbui inclusief wolkbreuk.

Het is alweer twee jaar geleden dat onze vriend Ab Sobering overleed.Hij mocht 81 worden. We hadden zijn afscheid meebeleefd op de pc. Wat een uitkomst is die mogelijkheid toch. We waren beiden geëmotioneerd. Ab is iemand van het eerste

Het boodschappen in huis halen begint lastig te worden. Wim vond het altijd leuk om mee te gaan en was heel handig in het in- en uitpakken. En hield bovendien de omgeving en de kassière aan de praat met af