Eigenlijk is het best lekker om in deze tijd van herfst en winter tot rust te komen. De noten zijn geraapt, de vissen trekken zich terug diep in de vijver, de tuin ligt nog onder het blad en de avond

Vandaag namen we afscheid van Willem Seldenthuis. We kennen hem al zolang we in Emmen wonen. Hij was Wim z’n collega in de Kwaliteitsdienst bij Holvrieka. Willem was zeker iemand die je niet gauw vergeet, vol humor en een kwinkslag

Of de poging geslaagd is zal later blijken, over 5 maanden min 5 dagen om precies te zijn. Dat wordt in dit geval 1 april.De tijden zijn wel veranderd. De K I is er, hoe gemakkelijk is het. Maar puur

Even snuffelen. Deze ooi met de smalle kop vindt het wel aandoenlijk om aandacht te krijgen.

Het is een mooi gezicht, de Herdwicks in de wei. We hebben er vanuit huis ook goed zicht op nu ze vooraan lopen. Af en toe ga ik even kijken hoe het met de dames en heer gaat. Meneer de

Het Schoolpad is toch een prachtig landweggetje. Wim loopt hier te mediteren, lijkt het. Doet hem in elk geval goed.

De plek waar ik graag even blijf staan, nou ja liever zitten…

7-11-2016—De herfst is op zijn hoogtepunt. Vooral wanneer de zon schijnt is het een kakofonie van kleuren. Toen we gisteren terug kwamen uit 2e Mond, zoals 2e Exloërmond meestal genoemd wordt, regende het even. Wim had met z’n mannenkoor Valerius

‘Kiek es mam, zie je wel wie daor is?’ We komen even een bezoekje brengen aan onze buurvrouw Wielens die nu in de Horst opgenomen is. ‘Natuurlijk wet ik dat wel’, zegt ze vlug, maar onze namen schieten haar even

Er wordt ook in deze streek wel ingebroken. Pas nog bij een van onze medezwemsters toen zij met haar man op vakantie was. Het hele huis werd rustig overhoop gehaald, geen laatje overgeslagen, de klus bus uit de garage gepakt

Een kwartier te laat, maar hij is er. Wethouder van de Weide hebben we uitgenodigd om ons een bezoek te brengen. We wilden graag dat hij met eigen ogen deze plek, dit huis en de sfeer rondom zou ervaren voor

Afgelopen zomer hebben we samen nog lekker gesponnen op het terras. ‘Ha… Ria, je bent er weer?’ De een na de ander komt binnen. Ria zit stralend met opgestroopte broekspijpen tot boven haar blote knieën op ons te wachten in

‘Hé Rieks, hoe gaat het?’ ’O, Bernard hoe is het met Stien? Wonen jullie nog in de Emmerhout?’ We zijn op een avond voor oud-docenten van het Carmel College. Veel oude bekenden komen we tegen. Dineke was de hele dag

Door het oerwoud…

‘Wij hebben nog twee kaartjes over’. Jan Baptist staat tijdens het koffie drinken afgelopen zondag na de kerkdienst te zwaaien met wat papieren. ‘Morgen gaan we naar Wildlands met een hele groep. Ook voor ouderen zijn er rolstoelen en duwers