‘Zullen we even bij Jans en Geesje op de koffie gaan straks?’ Ik ben net terug van de fysio bij Jorinde. ‘Bel ze maar even of het uitkomt’. En zo gaan we met de auto en loopkruk die kant op.

Gisteravond werd ik gebeld door de EO voor het radioprogramma Ik mis je. Ze hadden de tv uitzending van Ik mis je gezien met Hella van der Wijst op de plek waar we als gezin de as van Mark hebben

Ik besef dat we gezegend zijn met de beide jongens in de buurt. En niet alleen omdat ze in Emmen wonen, ze staan altijd voor ons klaar als we het nodig hebben. Gisteren was Rick hier zoals vaak op zaterdagmiddag.

Rob’s Decibel vorig jaar. Ik noemde haar Doortje. Nou, zo stil hoeft nou ook weer niet… De laatste haan is weg, de haan voor Rob. Hij heeft de meeste genen meegekregen van vader Hendrik. Vanmorgen vroeg, zelfs voor ik de

Het kon niet langer. Af en toe leek het hier een paradijs als je om je heen keek, dan liet de kippenfamilie zich heerlijk verwennen in het warme voorjaarszonnetje. Een genot om naar te kijken. Maar schijn bedriegt. Zo ineens

Toen ik met Rick doorpraatte wie er voor hem belangrijk waren geweest in zijn leven kwamen we ook bij zijn meester op de LOM school in Hengelo. Toen Rick therapie moe werd ging hij vanaf de Mytylschool in Enschede nu

Maart roert zijn staart, ook hier aan het Schoolpad. Heb ik net de vangkooi klaar voor de jonge hanen, komt er een vlaag wind die de hele bodem rechtop waait. Weg alle gemengd zaad. Dat ligt nu buiten de kooi

‘Oma, Boef heeft het koud. Wil je wel een dekentje voor Boef maken?’ Ik lig nog even na te praten in het warme bad in het Aquarena. We hebben ons goed uitgesloofd bij het aqua joggen. Sia weet ons tot

Is het raar dat nu het zo goed lijkt te gaan met Wim het verlies van Mark weer op gaat spelen? Wim begint steeds zelfstandiger te worden en regeert zoals voorheen de dagelijkse gang van zaken. Het in- en uitstappen

foto:Rick 1968. Zou de aanleg van stotteren ook in de genen zitten? Krijg je het gewoon mee? Wim schijnt omstreeks zijn 3e of 4e jaar zo gestotterd te hebben. Voor de grap zegt hij nog wel een apskops als hij

foto: Mijn laatste zomer thuis op de Boomgaard. Heel even slaat bij mij de nostalgie toe. Ik begon uit nieuwsgierigheid te kijken wat deze mannen toch aan het doen zijn.- klik even op de titel van dit stukje- Halverwege zag

Wat een rust! Vorig jaar bracht Rob me een aardig flessenlam met de woorden: ’Ik noem haar Decibel, dat ding maakte me een herrie onderweg, er kwam geen eind aan’. En dat bleef bij ons net zo. Och, je went

Ik had er tegen op gezien, deze 6 maart vol herinneringen. Toch begon de overgang naar deze datum op een leuke manier. Rob kwam met een tweeling lammeren aan, zwakke moeder. En het nest stond al klaar.’‘Je zult dit jaar