‘Mag ik me voorstellen: ’Ik ben George’. Ik ben net op deze mooie wereld. Ik lag lekker warm in mijn nestje en ineens was mijn moeder weg. En hoe het kwam weet ik niet maar ik viel zomaar uit het

Begin april kwam ze… een klein Drents heidelammetje. Haar moeder was waarschijnlijk wat in de war toen ze het kleine ding van zich afschopte. Ze had net haar tweede lam gebaard en deze eerste had een andere ooi uitgezocht om

De Haar, geschilderd door tante Hermien Aartsen- Bijenhof. Ik begin nu te snappen waarom de jeugd en natuurlijk ook een categorie ouderen constant met hun mobiel bezig zijn. Ze moeten gewoon even kijken of er weer nieuwe post op Facebook

Ik begin weer leven te vertonen na die paar dagen verplichte rust. Er is een gevoel van wakker worden. De loomheid valt van me af. Bij Wim is het anders. Die lijkt geen hinder te hebben van de hitte, maar

Heel.. heel even verlangde ik naar dit plaatje. Het was de aller-heetste dag tot nu toe. De mussen vallen dood van het dak, is er een uitdrukking voor. Deze hittegolf wordt al vergeleken met de zomer van 1994. We woonden

Het is gebeurd. Ik ben overstag. Ik had het niet gedacht maar ik ben ’op Facebook’. Eerst had ik me aangemeld maar kon het vervolg niet vinden, vandaag was het ineens raak. Terwijl ik een aantal ‘vrienden’ op dat Facebook

Mooi plaatje toch… van een onderonsje tussen tante Heintje en Diny…? [i]A nice little chat between tante Heintje and Diny[/i]

De eerste dag bij Ben en Diny stond in het teken van een paar supermooie knalrode Wolky’s die we voor Dirkje op de kop hadden getikt. Ze waren mij jammer genoeg te klein, net als Diny. Toen bedachten we dat

‘Maor ìe mag wel kommem, ik hale oe zo op van de trein’. Ik heb broer Henk aan de lijn om te vragen of het uikomt om morgenavond met Wim even langs te komen, maar ze hebben zelf nog een

Dit was de leukste plek in het Openluchtmuseum in Ootmarsum vond Eva: de tuffelkeller, oftewel de aardappelkelder, waar vroeger de aardappels bewaard werden voor de winter. Dit woord vergeten ze vast niet.

Dan gaan we op zoek naar de Galerie van Ton Schulte en treffen het. We zien prachtige schilderijen die hij vaak ’s nachts in zijn atelier op de Kuipersberg schildert. Ze lijken nog intenser van kleur geworden. Ook hij maakt

De Paoskeerls staan nog steeds bij de kerk in Ootmarsum

‘Zijn jullie met je kleinkinderen op stap? Wat leuk dat ze dat op deze leeftijd nog doen.’ Ik verbeeld me dat er wat jaloers naar ons gekeken wordt. Inderdaad zie je niet veel teeners meer met grootouders, wel kleinere kinderen,

‘Köttelperen?’ Eva weet niet hoe ze het heeft. ’Daar heb ik nog nooit van gehoord’. Een voorbijganger in het Openluchtmuseum in Ootmarsum draait zich om. ‘Wet ie niet wat köttelpeern bunt?’ Ik komme uut Köttelpeerndarp… uut Denekamp en hier Ootmarsum