Zes jaar geleden stond dit artikel in het Dagblad van het Noorden onder het kopje: Tijd van Leven. Voetbal was de sport waar Mark voor leefde. Hij was er goed in. Regelmatig werd hij vroeger genoemd op de maandagse sportpagina

‘Kom hier es kieken’. Buurman Jans wenkte ons eens toen we na ons zwemavontuur  langs kwamen om naar moeder Wolterdien te informeren. Wij liepen mee de schuur in. ‘Wet jullie wat dit is en wie dat d’r neer elegd hebt?’

De laatste keer dat we op vakantie waren was 7 jaar geleden. Rick was ook mee net als het jaar ervoor naar de Boomgaard. De bedoeling was om dat jaar 1918 naar Schotland te kunnen, ook met Rick. Dat had

Ik ben een dankbaar mens. Steeds komt er hulp in welke vorm ook opdagen. Gezienus plaatste gistermiddag de nieuwe inductieplaat, had even wat voeten in aarde omdat de aansluiting anders was dan hij gewend was. En even later stroomde er

Kouwe kant? En dat bij de familie van der Kolk. Ik heb er nooit iets van gemerkt bij moeder Siet en al evenmin bij tante Marie Liefhebber, zoals ze nog vaak genoemd werd, of tante Rimie. Of zou het komen

Wat doe je als om half 12 ’s avonds de kraan in de badkamer blijft doorstromen. Ja.. voor alles is een eerste keer. Ik maar prutsen en prutsen, had al gezocht naar de waterkraan om die te kunnen afsluiten maar

Ik was een beetje vergeten hoe mooi het is om met een gezin aan tafel te zitten, gewoon rond de eettafel. In de familie zijn de kinderen allang uitgevlogen en wordt de kring om de tafel kleiner. Gisteren vierde Tim

Vandaag zou het gebeuren. De rekening van de bank die Wim altijd gebruikte was ook de mijne maar ik vond die lastig, was zijn ding en dat liet ik maar zo. Mijn eigen bank die ook de zijne was, werkte

Het was een mooi klusje om alle kaarten die we tot nu toe kregen in een boek te plakken na het zo plotseling overlijden van Wim. Zo heb je een beter overzicht van al die lieve sprekende en meelevende woorden.

Weer de wekelijkse boodschappen zonder Wim. Het gaat me slecht af. Ik ben niet zo georganiseerd met het op de band leggen en weer inpakken. Wim had er een speciaal schema voor: groente en fruit bij elkaar, vleeswaren, kwark en

Er wordt me tegenwoordig veel gevraagd: ‘Hoe is het?’ Tja… wat zeg je dan in een situatie wanneer je net je man moet missen? Meestal hou ik me enigszins op de vlakte met: ’Ja…, op en af hè…’ En zo

Wim en ik gingen op 2, soms 3 vaste dagen naar het Aquarena om onze conditie op peil te houden. 5 jaar geleden was het bij Wim dan even wat minder en het bleek dat hij gemist werd. Na alle

Gisteren kwamen Gerard en Paul Sietse. Ze gingen de nieuwe afzuigkap boven het inductiefornuis ophangen. Gerard had de oude al verwijderd en een nieuwe via Bol.com laten aanrukken. Paul Sietse kwam helpen de boel op de goede plek te hangen

Nu ik al die verhalen van mij nog eens voorbij zie komen zie ik in ons leven behalve onze kinderen natuurlijk, erg veel dieren voorbij komen. Voor mij is dat iets gewoons, geboren op de kleine en knusse boerderij De

Ik was gewaarschuwd. Rob mailde dat jaar aan het begin van de herfst dat het tijd werd om de Herdwicks op te halen voor het dekseizoen. Zo konden we ons alvast voorbereiden op het afscheid. ‘Hebben we straks niks meer