foto: Onze nieuwe multiculturele kuikens uit de begin jaren hier aan het Schoolpad. Ik heb altijd al van multicultureel gehouden, laat de natuur zijn gang maar gaan. Uit een gemengd huwelijk komen de mooiste kinderen. Mijn nichtje Henny kreeg verkering

Ik weet het… er heerst griep, verkoudheid en het RS virus. Bij Rick was het zo hevig dat hij bijna 2 weken bij ons heeft doorgebracht. Maar nu is hij er weer, maandag begint hij weer in de plantsoenen. Iedereen

Ik had dat ècht niet van mezelf gedacht. Toen we hier aan het Schoolpad hanen teveel hadden, kwam Wim op het idee: “Help je even met die hanen vangen?” “Waarom wacht je niet op Jans?”, zei ik nog.Dat moest je

“Je kunt toch wel merken dat je geen twintig meer bent”, hoorde ik die dag in oktober 2010 regelmatig.We waren met z’n veertienen met de trein een dagje naar Amsterdam. Ik had de zonnebril thuis gelaten, maar een opvouwbaar parapluutje

Een dag uit onze zeilvakantie naar Noorwegen: Hierna stond Wim bijna constant aan het stuur in z’n gele pak. “Moet je je manneke toch eens zien”, meldde Jaap. “Ik vin oe een held”, schijn ik gezegd te hebben. Ik stond

“Wanneer je straks met Pinksteren naar de camping gaat bij Johan en Joke moet je dit lied wel mee kunnen zingen hoor”! Het was 2008 en we waren met Robin en Eva  onderweg naar het Gevangenis Museum in Veenhuizen. We

Zijn jullie de morgen ook begonnen met een smiley? Ingo Leth wenste ons dat allemaal toe. Een goed begin van de dag. We kregen op onze Hedera avond nog veel wijze lessen van hem. Ingo, uitspreken als bingo zonder b,

“Dat heb ik weer”, zei Wim eens jaren geleden alweer toen hij van de pacemakercontrole thuis kwam. “De batterij van m’n pacemaker doet het niet zoals zou moeten”. Meestal gaan die batterijen een jaar of 10 mee. Die keer vertoonde

We zijn aan het bedenken waar we de laatste fase van ons leven door zullen brengen. Tenminste de laatste fase waar we zelf nog grip op hebben. Als de gemeente ons huis over gaat nemen en we weten wat we

De kring rond…

En nog even de andere kant van het vuurtje

Zo… dat hebben we weer gehad. Hoe blij we zijn dat Wim z’n 83 jaar vol heeft mogen maken, een verjaardag met alles wat er bij komt kijken blijft een vermoeiende bezigheid voor wie het organiseert. Maar we kunnen blij

Het was een heel andere 10 januari als deze keer. Het is regenachtig, geen sneeuw zoals dat jaar. Het lampje met ‘calc’ begon te knipperen op het Senseo apparaat. Wim had me een kopje cappuccino voorgesteld. We konden toch geen

De jongeman die 60 jaar geleden van de fiets afstapte om mij voor het eerst mee uit te vragen is vandaag jarig. Hij heeft de 83 jaar volgemaakt waarvan dus zo’n 60 jaar met mij. Hij is nu aan de