Hoe drukker ik ben met het regelen, rijden en organiseren met de afspraken van Wim en het bijhouden van huis en levende have, des te minder komt de pijn over het verlies van Mark naar boven. Ik besef wel dat

Wim heeft het goed staan bij de dames van de dinsdag aqua joggroep. Hij heeft al heel wat originele kaartjes gekregen als ondersteuning in zijn herstelproces. De laatste keer was het een puzzel die weken van onze tijd gekost heeft.

Het is gemakkelijk dat Frank een weekje weinig te doen heeft. Albert Heijn is aan het verbouwen en daar hoeft hij deze week geen vakken te vullen. Iedereen is naar school maar wanneer je zoals Frank je examen er op

Er zijn uitdrukkingen in de streektaal die je niet zomaar om kunt zetten in het Nederlands. Naober had er eentje die bij mij weer een belletje deed rinkelen. Ik hoorde als het ware vader Hein weer zeggen: ’Ik geleuve dat

Het was een dag van met enige spanning afwachten wat het beloofde telefoontje ons zou brengen.Orthopeed van Overvest liet even op zich wachten maar belde aan het eind van de dag. Ze had de CT-scan van afgelopen dinsdag bekeken en

Hoe verwerk je verlies van een dierbare vriend of vriendin. Je zou denken dat we langzamerhand experts zijn op dat gebied. Van mijn eigen vader herinner ik me alleen de donkere ruggen voor me die allemaal achter elkaar naar papa

Foto: één van deze drie hennetjes is nog over. ‘Brek oe de benen niet veur een ei’, roept Wim me na als ik me de deur uit spoed. Het is al vaker gebeurd dat ik in de haast even verkeerd

Op de Achterhoekse kalender kwam ik eens een ontboezeming tegen van Gerda Egelink- niet zoveel anders dan Eggink….. toch? Disse wekke zat ik mien bi’j een breef van de Woningstichting gruwelijk te argeren. Ik laesden:“Na een succesvol resultaat is de

foto: moeder Schoonebeker en één van de lammeren. Ik blijf me steeds verbazen over het soort schapen dat ik in de wei heb. Ooit zag ik bij de Long woolshop in de Yorkshire Dales een paar Wensleydale schapen in vol

Zomaar op een zondagmiddag kregen we een bezoekje van een oude schoolvriendin. Ze had het boek Rick besteld maar er was door de omstandigheden nog niet van gekomen om het weg te brengen. En zo ver wonen ze niet bij

Het afscheid van onze vriendin Riet was indrukwekkend net zoals dat van Ben nog maar drie maanden geleden was. Beiden komen uit een grote familie en dat was te merken. Voor de kinderen was het een moeilijke week en nu

foto: 2015 Lochem. Ben en Wim dragen beiden hun hes uit Nieuw Zeeland December 2017- Anda vertelde ooit eens dat Stefan bij binnenkomst in hun kamer verbaasd vroeg: ’Is hier een bom ontploft of zo?’, toen de nog kleine kleindochters

In 2017 begon één van onze gezamenlijke kampeerweken wel heel apart. De planning was dat we eerst in de buurt van Bergen een camping gingen zoeken, want Riet en ik zouden een workshop schilderen volgen in dit kunstenaarsdorp. De heren

foto: Helemaal in het noorden van Nieuw Zeeland, op de eerste reisdag. ‘Wat mooi… o, wat mooi’, zei Riet wanneer we weer een nieuw landschap voor ons zagen verschijnen in Nieuw Zeeland. Zij en Ben hadden al veel gereisd en