Kasteel Coevorden. Dat lijkt mij nog wel iets, de Poëzie- en Prozaroute door het oostelijk deel van de Achterhoek. Ik ben de caravan aan het opruimen voor… je weet wel… en ik kom de fiets- en wandelkrant voor de Achterhoek:

Ook op mijn verjaardag 2010 verzorgde Wim de keuken. Ik heb een man die me iedere morgen m’n sinaasappeltje uitperst, m’n kopje cappuccino naast de computer zet en nog veel meer van die attente blijken van genegenheid laat zien. En

Het kerkje in Barchem. Ik heb een boekje van Mansukh Patel: Dansend tussen vreugde en verdriet, een voor mij bijzonder boekje dat je stukje bij beetje moet lezen. Ik moest er aan denken toen we binnen één dag een verjaardag

Beertje Dat was een gezellig avondje aan de Molendijk. Wouters verjaardag werd nog eens dunnetjes over gedaan. Vrienden uit de buurt, waaronder Ep en Dirkje maakten er een feestje van. Ik dacht altijd dat Diny en ik er wat van

De H. Valentijn en zijn discipelen. Hadden jullie er vroeger wel van gehoord? Valentijnsdag? Ik tenminste niet en dan was wel zo rustig lijkt me. Wat een gedoe. Op de lts hoorde ik de jongens er nooit over maar toen

Nog iets naar links, Wim… Onze tuin ziet er weer opgeruimd uit. Zo’n dag mooi weer doet er goed aan. De Taxus baccata baccata, een zuilvormige soort staat nu op z’n plek en de boel is overal gesnoeid, bijgeknipt èn

Stork is toch een stuk van ons leven. Van 1968 tot 1983 werkte Wim hier met veel plezier. Hij specialiseerde zich als kwaliteitsman. “Hier was de gieterij, daar de ketelmakerij en daar de pijpenbuigerij waar ik zol ang gewerkt heb”,

En dat halen we en ook nog op tijd. Dat lag niet aan de NS want die liet ons er dat stukje van Zutphen via Lochem- Goor- Delden naar Hengelo 2 uur over doen. Tja .. iets met de wissels

Het Volkshuis op de markt in Zutphen. We hadden nog een dagje vrij reizen van de NS en voor de 18e zou dat nog moeten gebeuren. Gisteravond stelde ik Wim voor:”Zö’w es gek doen… wie-j pakt gewoon de trein en

Een Drentse juf die haar eerste baan in Voorburg kreeg vroeg de kinderen na de zwemles:”Van wie is deze haarbeugel?” Meteen kreeg ze een verontwaardigd commentaar. “Maar juf… dat is een diadeem.” Tja binnen ons Nederlands taalgebied zijn er verschillen

Soms heb je van die gedachten: Is dit het nou? Is dit wat ik met m’n leven wil? Het lijkt wel een verlate midlife crisis. Maar het is gek…. net als ik op m’n gemak onderuit lig te peinzen, want

Oude kindergedichtjes die ik nooit van haar gehoord heb, komen zomaar te voorschijn. Moeder van der Kolk heeft er ooit blijkbaar heel wat geleerd, maar wat er verder om haar heen gebeurt… dat is ze zo weer kwijt. Wel apart

Boy en Balou, de honden van Sonja. De man is al op leeftijd en al jaren ziek, maar de laatste tijd gaat het steeds slechter. Hij heeft een lelijke hartkwaal en hij staat voor een operatie op de wachtlijst.En hij

[i]Johan met herder Juno, de eerste hond op De Boomgaard. Toen was er nog een ren met een hondehok. Juno was de waakhond, maar toch was hij voor ons erg lief. Het eerste wat honden bij ons leerden was: pootje

Twee jaar terug liep er nog een aardig koppeltje. Je kunt niet voor anderen denken. Je kunt wel denken dat iemand iets vindt omdat jij dat vindt of doet omdat jij dat zo zou doen, maar zo werkt dat niet.Zo