Hoe leuk is dat. Krijg je de laatste dag van het jaar een formulier in de bus met ‘Belangrijke informatie over uw energievoorziening’. Het blijkt dat er een monteur van Enexis langs is geweest die ons af wilde sluiten van

Ziezo, de appelflappen zijn klaar. We waren vanmorgen vroeg aan de gang. Wim schilde de appels en sneed ze in dunne plakken en ik stond achter het fornuis. Daan en Tim verzorgden de verzorging met kaneel en suiker en het

Zo aan het eind van het jaar komen er veel herinneringen terug, zeker ook aan de vele bezoekjes van Ben en Niesje bij ons aan het Schoolpad. Altijd gezellig. Het gesprek kwam weer eens op de taal en gewoonten van

Een paar jaar geleden toen we nog wel eens aan verbouwen dachten, kwam duizendpoot Pascal kijken. Hij heeft letterlijk overal verstand van en wilde ons wel komen adviseren over de open haard in het keukengedeelte en de keuken zelf. We

Dit is een van de mooiste wensen die we dit jaar binnenkregen met als titel: Vrede en alle goeds. Henny maakte ook dit jaar weer een mooi houtsnijwerkje: Moeder en kind. Het is multi-interpretabel meldt hij.Maria en haar eerstgeboreneEen moeder,

Het wordt een speld in een hooiberg. Ken je dat? Ik ben weer eens iets kwijt.Ik heb nl. een ondergebitje dat niet echt lekker meer zit. Er doet altijd wel ergens een plekje zeer. Dus leg ik dat ding vaak

‘En wi-j mossen allemaole zon grote brille op’. Onze hulp vertelde over hun Kerst met de familie. Haar broer had een tent achter hun huis neergezet met een heater en daar zaten ze aan één lange tafel. Zo vierden ze

Storm reageert en komt overeind. Hij heeft iets gehoord en wil naar buiten. Soms is het alleen een blaf in de verte van de honden bij Alle en Anja, maar dan weet hij dat het onraad ook deze kant op

Ik kom weer bij omdat ik op iets kouds lig en Wim komt ongerust dichterbij schuifelen met zijn looprek: ’Wat maak ie mien noe toch… wat is ‘t er gebeurd’?Ik zeg alleen maar:’Laot mien gewoon maor efkes liggen’. Ik weet

Dit kerstverhaal in het Achterhoeks werd oorspronkelijk in het Drents geschreven door Anne Doornbos en gepubliceerd in het Dagblad van het Noorden ‘Hoevölle ammoniakrechten brech dat dearntjen dan wel met?’ Dee vraoge veel as een kruuwagen met earpels op et

Ze keek me aan of ze me niet goed verstaan had. ‘Hoe heet de poes?’, vroeg de assistente van de dierenarts. Ze moest nog ingeschreven worden voor we de behandelkamer in gingen. Ze is al 16 en is nog nooit

Het was gisteravond onze laatste Kerstviering als Passage Zuidbarge Rietlanden. Samen hebben we de beslissing genomen om zelfstandig door te gaan en niet langer onderdeel te blijven van de Landelijke vereniging. We maakten te weinig gebruik van de organisatie van

‘Hij promoveert die boer wel aardig’ zei Wim terwijl we samen naar het programma van Max keken waarin Erben Wennemars een boer in Son en Breughel bezoekt die begonnen is met waterbuffels. We keken elkaar aan. Hier klopte iets niet

Het is bijna 10 uur als we aan ons ontbijtje toe zijn. Er is uitgebreid gedoucht, de wond bekeken en goedgekeurd, de kippen gevoerd, Storm en Loeder eveneens. De laatste ook nog toegesproken want dat is me er een. Een