Om de honden wat extra beweging te geven hebben we zo’n gooi geval met lange steel waarmee je een tennisbal een heel eind weg krijgt. De honden halen hem dan graag voor je op. Storm heeft dan zo’n zelfgenoegzaam loopje

En daar komt Margo aan met Len in de wandelwagen. Margo heeft deze week slaapdienst zoals dat heet. Straks moet ze weer aan de bak in het verzorgingshuis met clienten met een beperking.Ze komen even buurten. Wat is die kleine

Ik heb vandaag een ding geleerd. Ga niet in het hoogseizoen naar kampeercentrum Obelink. Je kunt er over de koppen lopen. Maar ja… als je op zoek bent naar een nieuwe luifel voor je caravan, moet je wel eens wat.

Johan en Joke zijn een lang weekend weg, moet ook af en toe even. Jos neemt waar en was gisteren druk met hand en spandoensten overal waar schade was, een trouw waarnemer.Het was het proberen waard met de beide honden.

Je ziet het, ook onze luifel is er letterlijk niet zonder kleerscheuren af gekomen. Hier ziet Jenny de lol er nog wel van in. Een kant van de camping heeft het nogal te verduren gehad. Bij Ko en Jenny was

Ricks tentje overleefde de hoosbui en ook zijn slaapzak bleef droog. Werd anders een volle boel in de caravan vannacht.

We zijn aan het proefkamperen met Rick. ‘ Kon ik wel eens doen’, vond Rick, toen ik het hem voorstelde. We kunnen meteen uitproberen of het te doen is met twee honden ’s nachts in de caravan. Ricks tentje stond

‘Alleen als hij de kont tegen de krib gooit, heb je pech’, zeg ik tegen Susan. We hebben het over de aan- en verkoop techniek bij het kopen van een huis. Een van hun zonen is bezig zijn eerste koophuis

Vooruit nog eentje van ‘bij het vuurtje’.Wat mooi was het om te luisteren naar hun plannen. Ze hebben het leven nog voor zich!

Al was het niet donker, een vuurtje ’s avonds is altijd gezellig. Geweldig was het om de twee weer eens bij ons te hebben.

‘Oma, hebben jullie morgen tijd? Dan komen Eva en ik bij jullie’. Op het feest van onze geslaagde kleinzoon was Eva ook snel overgekomen vanuit Breda. Nou ja.. snel? Daar doet ze al gauw een uurtje of drie over. Maar

Familiefoto van de Bijenhofs in 1944. Jan staat achter opa. Die met het mutsje op ben ik. ‘Weet je wel wie ik ben?’ Ik had net de telefoon opgepakt. ‘Weet je wel wie ik ben… mijn hersenen kraken. De stem

Wim komt niet weer bij. ‘He’j Sjarlefrans al elaezen?’ Dat is de titel van een regelmatig terugkerend stukje in ons Dagblad van het Noorden. ‘Dat mo’j gewoon effen laezen’ en hij hinnikt nog na van het lachen. Het gaat over

Er is veel te lezen over afscheid. Ieder geval is weer anders. Je moet het blijkbaar ervaren zoals ieder het in zijn of haar leven door moet maken. De dood van een kind, al is het volwassen, staat wel heel

En inderdaad, het werd een zoete inval aan de Kuifmees. De vlag met schooltas hing mooi te wezen aan het huis en de vrienden stroomden binnen. Toen Eva hoorde dat Robin geslaagd was kwam ze ook in één streep deze