Vanaf haar hoge uitkijkplaats zit Loeder vol verwachting naar me te kijken als ik de deur uitkom. Ik weet wel wat ze wil. Dat is zo gauw mogelijk zien binnen te komen. Vroeger toen Suze binnen nog haar domein had,

Wim was er een halve dag zoet mee. Het begon met deze film over Stork waar hij toch 15 jaar gewerkt heeft. Daarna ging hij over op andere filmpjes waar je dan zo op kunt klikken blijkbaar. ‘Mo’j toch es

Soms heb je meer aan een gesprekje met een vriendin of een gewone gezellige groep bij de koffie dan aan een geplande afspraak bij een psycholoog. Na het zwemmen praten we even bij. Zonder woorden begrijp je elkaar. Ieder heeft

Eva met Queeny, 2007 ‘O, wat leuk, dat was onze opoe’, zo reageerde haar kleindochter toen ze een foto van mijn opa en zijn schoonzus tante Bartje zag, genomen op een verjaardag. Haar opoe woonde bij hen in op de

‘… dat het zo’n invloed heeft op het watergebruik’. Ik vang nog net de laatste zin op van het gesprek tussen twee vriendinnen. Ze staan nog bij de fietsen als ik bij het zwembad de parkeerplaats op draai. Ik moet

‘Geef die katte een tik aover de neuze… van ’t anrecht af’. Wim hoort wat gerommel in de keuken. En ja hoor, Loeder is op onderzoek uit. Onze Loeder, een flink uit de kluiten gewassen pikzwarte kat, struint wat rond

Mevr. Bartol met haar hond. Een tijdje geleden kreeg ik een mail van Ida: ‘Heb je belang bij hondenhaar om te spinnen. Hier is een Samojeed in de rui en daar komt flink wat af’. En dat leek me meteen

Mark zou gisteren 48 geworden zijn als niet…als wel? Veel lieve sterktewensen gehad. Vriendin Susan kwam langs met een mooie paarse kaars en na ons wat trieste begin van de dag knapte die zienderogen op. Afleiding hè! Dat is een

Eergisteren, de 31e januari vierde Ernst zijn 48e verjaardag. Mooie herinneringen hebben we samen met Dick en Anda uit die tijd toen we zo dicht bij elkaar woonden in Hengelo. Buurvrouw Riet deed ook mee. Onze drie jongens werden binnen

Vandaag zou Mark 48 geworden zijn, een datum die we nooit zullen vergeten. Veel mooie verjaardagen hebben we samen gevierd. Dit gedichtje maakte Agnes een paar maanden na het overlijden van haar broer. Zo kunnen we er intussen ook naar

‘Ik moet jullie toch even iets vertellen’, zei een van onze medezwemsters bij de koffie. ‘Wat ik nu meegemaakt heb met de kleinkinderen, je blijft lachen. Zo leuk’. En ze vertelt: Tante Fien is ze voor ook voor onze kleinkinderen.

Ook maakte Marlise een schilderij dat iets uit moest beelden wat niet te krijgen of te koop is. Daar schilderde ze een gezinnetje dat warmte en liefde uitstraalt, met als onderschrift: Not available on the App Store.Links een meisje uit

Vanmorgen was het wisseling van de wacht op de Expowanden van de Schepershof. Marlise komt exposeren. We beginnen meestal als groep met koffie, de oude expositie was gisteren al afgehaald en thuisgebracht bij Greet die elke zondag bij het koffiedrinken

Moeder Siet en tante Catrien op vakantie. Wat kan een mens toch hechten aan bepaalde dingen of gewoontes. Als kind had ik m’n duim als troost in bange dagen. Henk had genoeg aan een overhemdje met kraagje, het liefst van

Wim is hier in huis de man van de techniek. Opa Eggink zou het prachtig gevonden hebben. Die gaf ooit al zijn kinderen een elektrisch mes. Als je mama vroeg hoe het mes beviel, zei ze meteen: ’t Soest d’r