Dat auto rijden wordt nog wat met mij. Parkeren is mijn ding niet. Laatst op de parkeerplaats bij het Isala kon ik eerst geen plekje vinden. Zelfs dan slaat de paniek toe. Maar met Rick bij je verandert dat snel.

foto: en nu… fris en fruitig met krant en koffie. Daar lagen we dan vannacht. Wim in het bed van Ben beneden in de kamer en ik in het nieuwe bed in het kleine werkkamertje met de deur open. Zo

Er werd heel wat af gebeld, gemaild en geappt. Zelf hield Wim strak enige regie toch in handen. Dan kwam er een telefoontje: ‘Grijze container moet aan de weg!’ Vandaag ging hij dan door een CT-scan waarin behalve in de

Rick denkt na, ik zie het. Even later komt het er uit: ’Dat met Mark was een heuvel, nu komt de Mont Ventoux’. Hij pikt meteen maar een flinke berg uit die bekend staat om de vele zweetdruppels die daar

Hier zitten de verhuizers even bij te komen en na te praten. Geweldig stel.

Het kwam goed uit dat Robin ook even in Emmen was. Zo kon met man en macht het bed van Ben naar beneden gehaald en opgesteld worden in afwachting van de thuiskomst van de heer des huizes eind van de

foto: begin september bij ons eerste bezoek aan het Isala in Meppel. Je wilt niet weten wat er allemaal door je heen gaat als je verder moet met deze tegenslag. Ondanks alle lieve mensen om je heen is het toch

Voor degene die het programma van de EO Ik mis je gemist heeft of toch graag nog eens wil zien? Klik op de titel van dit stukje.

‘Het is rustig zo’, zegt Rick wanneer hij zoals vaker op zaterdag hier aan tafel zit. ‘Hoezo rustig?’, vraag ik. ‘Nou zonder dat gemoster in de keuken over een schoon aanrecht’. Die Rick! Ja, als Wim de keuken in komt

Nadat de wereld in één dag voor ons op de kop is gezet zijn we samen naar Meppel gereden. Rick en Gerhard gingen beiden mee. Wim had behoorlijk pijn gehad en kreeg nu om de zoveel tijd een morfinepil. Terwijl

Intussen zijn we in het Isala in Meppel. Om half 1 wordt hij opgehaald voor de voorbereidingen en dan de operatie. Nu vermaken we ons, ik met een kop koffie en Wim met een krantje. De goede wensen hebben hem

Wat ben ik blij met ons poetswonder, echt heel blij. Ze vliegt met een snelheid door de benedenverdieping waar je u tegen zegt. Er wordt hier hevig gewoond met de beide honden en Loeder, de kat en dat merk je

Hendrik met een van de mooie meiden. Nu de datum eindelijk onder handbereik is gaat de stemming van Wim behoorlijk omhoog. Hij fietst flink op de home trainer en dat doet hem goed. Het lijkt of zijn spieren sterker worden

‘Er is geen sinus hier, alleen flutters’. Het is de taal van de cardioloog waar Wim zich moest melden voor zijn heupoperatie a.s vrijdag. Zijn hele doopceel wat betreft pacemaker en hartwerking was vanuit Emmen opgestuurd naar het Isala in

‘Vandaag ben ik Klein Duimpje’, meldt Rick wanneer hij bij ons aan de eerste kop koffie zit. Hij kan af en toe zo beeldend uit de hoek komen.‘Klein Duimpje?’ Wat heeft hij nu weer? Hij gaat staan en laat de