Toch hou ik mee van de fellere kleuren zoals in zijn uitgebloeide zonnebloemen en de nog kleuriger schilderijen die hij in Zuid Frankrijk maakte.

Natuurlijk blijf ik ook even staan bij de tekening van de Drentse plaggenhut en boerderij die Vincent in Zuidoost- Drenthe maakte.

Drie heren: Dick en Wim en….. monsieur Jacques. En dat was het… een mooie dag met Dick. We waren al bijtijds op pad, de honden konden nog even buiten want Janneke was nog thuis. Natuurlijk was er heel wat bij

Vandaag gaan we richting Apeldoorn. De laatste keer dat we Dick zagen was bij de uitvaart van Mark en daarvoor gingen we vaak naar een expositie wanneer Dick, en vroeger Dick en Anda, bij ons in Drenthe waren. Het zal

Voor het eerst zijn Wim en ik weer gaan zwemmen. Wim was er eerder aan toe dan ik. Ik was bezig met de correcties van het boek en het schilderen van Chica, de kat van Peter die me zo goed

Alweer een week voorbij. Zal dat tellen van dagen en weken nog overgaan? Zaterdag vonden we tussen de op te ruimen dingen een doos met boeken waaronder een plakboek van Mark z’n tijd bij SVBO. Na een half jaar bij

Storm en Queeny waren natuurlijk al aardig aan elkaar gewend, deze foto is van januari. Hier waken ze beiden vanuit de kamer.. Sinds drie weken staan er twee honden onder aan de trap als we beneden komen. Ze krijgen allebei

De cover van het boek gaat er zo uitzien. ‘Er ging bijna geen blad de deur uit zonder ergens een foutje’, zei Cees van Dijk op de workshop schrijven die ik in januari bij hem volgde. Hij was eindredacteur bij

De blijken van meeleven stromen nog steeds binnen, veel kaarten met bloemen en mooie woorden. Het is net of de opbeurende teksten in het Engels mooier zijn of verbeeld ik me dat? “Death leaves a heartache no one can heal

We zijn intussen zover dat we weer naar het Aquarena zijn geweest. Dit keer nog niet om te aqua joggen maar om even met onze groep koffie te drinken. En dat is goed geweest. Dit is een hechte groep waarmee

Het zou kunnen dat dit Flappie is bij Gera op de arm. Een van deze konijntjes ging mee naar Hattem en beleefde daar een hachelijk avontuur. ‘Dat kunnen we altijd nog wegdoen’ is het Wim z’n alternatief voor de kreet

‘Zullen we even bij Jans en Geesje aan?’, stelt Wim voor. We komen terug van het huisje van Mark en hebben net een aantal zakken met kleding afgeleverd bij het Leger des Heils. Kleding die ons zo bekend voorkomt en

Ik loop naar de keuken en als ik daar aankom weet ik niet meer wat ik daar wilde. Wim zit nog achter de krant en helpt me op weg: ‘Een appel, brood…. iets anders te eten?’ Of wil ik gewoon

1990 in Londen. Nee, het zat er voor mij vanmorgen nog niet in om mee te gaan naar de kerk. De vroege ochtenden zijn nog zwaar vanwege de verse herinneringen. Maar Wim ging, hij vindt het fijn om tussen vrienden