Hoe bijzonder…. Ton kwam onze kant op. Vorig jaar tijdens de week van Vakantie Bureau op IJsselvliedt in Wezep waren ze onafscheidelijk die twee: Ton en Wim. Hij kwam uit de Scheepsbouw en Wim uit de Scheepswerktuigkunde. Dat gaf een

Zit net te overpeinzen wat we eigenlijk nog nodig hebben aan tuingereedschap. Onze tuin bestaat uit heel veel tegels en grind. Het ziet er gelikt uit met wat fraaie beplanting en plantenbakken. Misschien is een schop toch handig of is

Onderdeel van een schets van ‘De val van de engel ‘van Marc Chagall. Dit schilderde hij in de jaren voor de 2e WO toen de Jodenvervolging al in gang gezet was. Hijzelf woonde in het begin van de oorlog in

Het was even zoeken, maar ik had nog een foto van zo’n dagje TT: Henk, Ben en Wim vertrekken hier samen vanaf de Kuifmees richting circuit Assen, ik denk 1986 of ’87. Aan de tassen te zien gaan ze goed

Gelukkig eindelijk weer naar het Aquarena voor een uurtje aqua joggen en bijpraten. Net of je niet weg geweest bent. Met Wim ging het zwemmen nog niet maar kwam wel naar de after party in het café. Nou… café…? Wel

In 1954 kreeg ik op school een boekje: Toen de Amboneesjes kwamen. Dat ging over een meisje dat meekwam met de gezinnen van de Molukken nadat Indonesië zelfstandig was en onze koningin Juliana dat bevestigde. Ze hadden met de Nederlanders

21 juni: de zomer begint. Dit keer met een lekkere regenbui, nou ja.. ook wat onweer, maar dat mag hier in Emmen tenminste geen naam hebben. De tijd dat we bij onweer naast ons bed stonden om naar beneden te

Gerhard pakt door. Hij is niet meer te houden en ik ben er blij om. Als je tot het inzicht gekomen bent wat betreft je eigen beperkingen is het fijn om de leiding uit handen te geven bij dit soort

Je zou denken dat Wim een abonnement heeft op het Scheper ziekenhuis. We gaan nog even door, nu met de controles. Alleen de Reumatoloog is aan zijn vaste specialistenploeg toegevoegd. Dit vanwege de terugkomende jichtaanvallen. Misschien kan een onderhoudsdosis van

Zie ze daar eens zitten, die drie. Ter ere van Vaderdag waren ze alle drie tegelijk op bezoek, ik denk dat het 2014 was. Ik moest meteen denken aan deze brave broeders 30 jaar geleden, net na de verhuizing naar

Bijna elke dag komen we nog op het Schoolpad. Niet om op adem te komen, zoals ik verwacht had. Het is vooral om op te ruimen en uit te zoeken wat nog mee moet. Ik krijg er nu een beklemmend

De gedachte dat ik meteen heimwee zou krijgen na de verhuizing naar de bungalow gaat niet op. Er komt hier een rust over ons die we de laatste tijd aan het Schoolpad niet meer hadden. Ja… zo leek het wel