Er zijn van die voorwerpen in ons huis die opvallen. Als je ze eens rustig bekijkt ga je je vanzelf afvragen hoe oud zoiets is en wat die in hun leven hebben meegemaakt. Deze hutkoffer is een groot deel van

De laatste jaren waren we gewend aan ons ontbijt met kwark en vruchten. En telkens voegde ik er iets aan toe. Wim vond dit het lekkerste wat hij maar zou kunnen bedenken. Ik denk met liefde terug aan die mooie

Er is zo’n gedicht over ‘De Treinreis van je Leven’. Het gaat over je leven waarbij op elk moment reizigers bij je instappen en kort of langer  met je meereizen en zo onderdeel uitmaken van je leven. Een vriendin gebruikte

Elke week kom ik bij Alle en Anja. Ik schuif bij hen mee aan tafel en geniet van de maaltijd en de gesprekken met elkaar. En altijd is Dirk van de partij. Hij geeft aan of hij naar binnen of

Tja… zo is het begonnen. Ik schreef altijd al met plezier, maar om de puntjes op de i te krijgen doe je wat… en zo kwam deze gelegenheid voorbij. Ik schreef me in voor een echte schrijfworkshop. En ik ging…

Jazeker, wij houden van dieren! Maar hoe zou het toch komen dat we alles doen om die lieve kleine zangvogeltjes vol gevoerd door de winter te krijgen maar als we een ekster bij de pindakaaspot aan de boom zien snoepen

Het was een bijzondere middag in de Schepershof, georganiseerd door de Werkgroep Vorming een Toerusting. Ik denk er weer aan nu ik de foto’s zie van de verschillende mensen die hun verhalen deelden. Intussen zijn ze al niet meer onder

‘Ik dacht dat ik een hartverzakking kreeg’. Janneke wass even bij ons om haar eten in de magnetron te zetten. Tijden haar stage bij de Trans logeerde ze zo’n 1,5 jaar bij ons in de studio. We zaten even op

Nadat ik in Hattem zo’n 1,5 jaar bij de fam. Sobering had gewoond werd het tijd voor een zit/ slaapkamer met gebruik van keuken in het stadje. Er kwam een kamer vrij bij Bennie en Johanna van de Berg boven

Soms overvalt me een gevoel van heimwee naar ons vorige huis aan het Schoolpad. Dat had alles wat je een thuisgevoel geeft. Ook wat dat betreft is het wennen aan de strakke wit en grijze inrichting van de bungalow. Het

Je had ze moeten zien zitten die twee…. Ik ben even terug in 2008. Mooie herinneringen. Opa Wim met Robin, toen 10 jaar oud. Op hun gemak op de bank…de benen uitgestrekt voor zich op tafel, een kop thee onder

Wanneer ik vroeger om me heen keek op straat of in de kerk en veel alleenstaande vrouwen zag die ik vroeger met zijn tweeën tegenkwam dacht ik er wel eens aan hoe het zou zijn als Wim eerder weg zou

Zo mooi! In de ruimte waar we zondags na de dienst koffie drinken zijn de wanden weer gevuld met foto’s. Na de prachtig quilts nu weer indrukwekkende foto’s. We zijn heel blij dat we nu de komende maanden mogen genieten

Opoe van De Haar bracht me de liefde bij voor de vogels in de tuin. Ze nam me mee naar het nest van de gieteling in de heg. ‘Pas op heur, ie mot et nest niet verstoren’, fluisterde ze zachtjes.

Onze vriendin Dea was een bescheiden mens. Ze trad niet graag op de voorgrond. Maar ze had vele kwaliteiten. Ze kon prachtig tekenen en heeft heel wat ontwerpen gemaakt voor de kleden in de Schepershof.  Toch had ook zij een