Af en toe krijg ik wat aanwijzingen om mijn stijl van schrijven te verbeteren. Naast de eventuele schrijffouten en vergeten of te veel komma’s is er meer om op te letten. Het komt er op neer dat je je schrijfsels

Zie je het al gebeuren uit zo’n voor- of zijraampje? Er werd gevraagd om foto’s van het heftige weer vannacht, mooie onweersfoto’s met scherpe flitsen.Geen haar op m’n hoofd die aan fotograferen dacht. We lagen net in bed toen het

Zomer 1970, Gerhard en Mark. Elke dag zijn er momenten dat mijn gedachten naar Mark gaan. Soms met een glimlach, want wat was hij origineel en puur. Maar vaak komen de tranen vanwege de moeilijke tijd die hij de laatste

Ik had het eerste verhaal uit mijn Tweets opgestuurd naar de Facebookpagina Taalvoutjes. Ze vroegen om columns over taal en ik vond de eerste wel geschikt: Waar ik weg kom. En warempel het werd meteen geplaatst. Toch leuk! Nog even

Ze waren 12 jaar jonger dan ik, de kinderen van de allereerste klas waar ik voor mocht staan. Ik kwam als 19-jarige vers van de Kweekschool voor onderwijzers en begon mijn loopbaan aan de van Heemstraschool in Hattem. Deze klas

Koninginnedag was vroeger iets dat mensen van allerlei achtergronden verbond. En dat doet het nog steeds.Het was de dag dat we met kinderen van verschillende scholen spelletjes deden om de kerk in Vorden. Daarna was er kermis op de markt.

‘Heb je voor mij ook nog een boekje?’ Een van onze mede aqua jogsters meldt zich. Ze was er niet bij toen ik ‘Tweets van het Schoolpad’ presenteerde aan de zwemgroep. Maar tegenwoordig ben ik overal op voorbereid. Ik heb

Ik heb de strijd verloren. Elk jaar begin ik gedreven aan het bestrijden wat echt niet door de beugel kan, in de tuin dan. Onkruid zijn planten die je niet in je tuin wilt. Ik heb de regelementen wat dat

‘Ooit kocht ik voor Wim een oranje trui, nou ja…. wat rustig oranje, meer zalm’. Ze leest het hardop voor en schiet nu al in de lach. Ze ziet het blijkbaar voor zich. We zijn op bezoek bij een bevriend

Toch aardig dat er weer aandacht besteed is aan het uitkomen van mijn nieuwste verhalenbundel. Jan Willem Horstman schreef in oktober al dat mooie stuk in het Dagblad van het Noorden als herinnering aan wat Mark betekend heeft voor deze

Hendrik met een paar van zijn dames, vandaag in de ren i.v.m. het zaaien van de boer op het land voor ons. Morgen zijn ze weer vrij. ‘Wat een mooie haan heb je daar! Is dat…? ’We zitten aan de

‘Zo.. je bent er weer?’ Een van de dames die regelmatig op donderdag van de partij is in het Aquarena begroet Wim al zwemmend. Hij hoort niet goed wat ze zegt en groet gewoon terug. Hij heeft zijn ‘oortjes’ niet

foto: Dit hemd wordt vervangen… Dit keer had ik een opdracht meegekregen voor het rondje Het Goed op donderdagmorgen. De kragen van beide lievelingsoverhemden van Wim zijn versleten. De rafels werden er al een keertje afgeknipt maar nu moeten ze

‘Ik moet je straks wat vertellen.’ We liggen net in het water, belt om, en joggen maar. Deze mede zwemster gaat elke week een dag naar Den Haag om op haar kleinkinderen te passen. Eerst een aantal jaren op kleindochter

Heb ik weer…Gisteravond hadden we onze jaarlijkse Culinaire avond van onze vrouwengroep van Passage Zuidbarge Rietlanden. Ik had er wel aan gedacht, maar was vergeten dat die om 6 uur al begon i.v.m de hongerige magen die gewend zijn om