foto: Tja… weer naar huis, laarzen uit en de schoenen weer aan. Papa Paulus helpt Anna even. Queeny kijkt toe. Mmm… lekker! We zitten allebei met een snee krentenbrood in de hand. Krentenbrood van bakker Blom uit Hattem, meegebracht door

Wim is op pad, voor het eerst alleen. Je snapt het al, de scootmobiel doet goede diensten. Nog wel even een jasje aan, hoed op tegen de zon en de telefoon mee, zo gaat hij richting buurman Jans. Gisteravond kwamen

De 4e chemo heeft Wim weer achter de rug en de enige bijwerking die hij ondervindt is: slapen. Hij wordt op die afdeling goed verwend:’Meneer van der Kolk, hoeveel boterhammen wilt u? Eitje erbij? Kopje soep?’ Het is intussen bekend

Het derde flessenlam ging niet door. Ik kreeg een nieuw berichtje van Rob: ‘Heb je het de komende dagen erg druk?’ Ik berichtte terug: ’Breng ze maar’. Het bleken lammeren van een paar weken oud al, nu zonder moeder. Ze

Het komt dichterbij, de datum van 4 april. Dan wordt het boek Rick gepresenteerd bij de Emco, de werkgever van Rick. De uitnodigingen zijn verstuurd en de aanmeldingen druppelen binnen. Wie dat nog niet gemeld heeft? Graag deze week nog

‘Richting aanwijzer..’, is alles wat Wim zegt als we richting Schepershof rijden. Ik ben de rotonde al op… ‘Och, ik was even in gedachten’, zeg ik en bedenk meteen dat je heel veel kunt denken in 50 meter rijdend. We

juni 2016 Zo af en toe ben ik wat in gedachten. Heb ik altijd al gehad. Soms vergeet ik de tijd en is het zomaar te laat voor een afspraak. Ja, ik schrijf wel alles in ons gezamenlijke agenda, maar

Ooit noemde ik een van de pups van Scott en Tessa Columbus. Dat was een echte ontdekkingsreiziger. Die was ik altijd kwijt, wist altijd nieuwe plekjes op en buiten ons erf te ontdekken, tot op het land van boer Bloeming.

We hebben geluk, we hebben weer een nieuwe exposant gestrikt die graag haar schilderijen wil laten zien op onze mooie expowanden in de Schepershof.Zo kunnen we de komende maanden genieten van nieuwe creaties, dit keer van Froukje Wolters. Froukje bracht

Op onze maandelijkse avond van Passage in het Dorpshuis het Hoefijzer in Zuidbarge was het dit keer de beurt aan Diny Jansen en haar vrijwilligers van de plaatselijke afdeling van de Stichting Terre des Hommes in Emmen. Ze gaf een

‘Zullen we even bij Jans en Geesje op de koffie gaan straks?’ Ik ben net terug van de fysio bij Jorinde. ‘Bel ze maar even of het uitkomt’. En zo gaan we met de auto en loopkruk die kant op.

Gisteravond werd ik gebeld door de EO voor het radioprogramma Ik mis je. Ze hadden de tv uitzending van Ik mis je gezien met Hella van der Wijst op de plek waar we als gezin de as van Mark hebben

Ik besef dat we gezegend zijn met de beide jongens in de buurt. En niet alleen omdat ze in Emmen wonen, ze staan altijd voor ons klaar als we het nodig hebben. Gisteren was Rick hier zoals vaak op zaterdagmiddag.

Rob’s Decibel vorig jaar. Ik noemde haar Doortje. Nou, zo stil hoeft nou ook weer niet… De laatste haan is weg, de haan voor Rob. Hij heeft de meeste genen meegekregen van vader Hendrik. Vanmorgen vroeg, zelfs voor ik de