Voor Wim is het steeds het hoogtepunt van het jaar, zijn verjaardag. En dat heeft hij geweten. De telefoon heeft er wat af gerateld en de hele dag bezoek. Zijn ogen glinsteren bij elk uit te pakken cadeautje. Hattem en

Janneke is er, ze loopt stage bij de Trans, een instelling voor gehandicapten met een heel laag niveau. Af en toe vertelt ze er over. Soms kun je het verschil niet zien of ze nu blij of juist boos zijn,

Zoveel dames…. niet op één foto te krijgen…

Gisteren was de nieuwjaarsvisite van Passage bij Coby. Waar vind je nog een huiskamer waar je met 25 dames ruim in kunt. Bij ons wordt dat een potje met pieren, maar niet bij Coby. In de verbouwde boerderij in Zuidbarge

Mijn dag kan niet meer stuk. Op de weg terug van de nieuwjaarsvisite van Passage bij Coby rijdt ik op het Schoolpad richting huis. Net hebben we bij Coby een zanglijster gespot. ‘Weet jij of dat ook een merel is’?,

Neef Wilhelm die al lang en breed in de Filippijnen zit, wees me er op. Als oud Hattemer was hij lid geworden van de FB pagina Oud Hattem. Hoewel ik van geboorte geen Hattemse ben heb ik er toch meer

Terwijl Wim aan de beurt is om te sjoelen, houdt Daan de score bij, kijkt Frank toe en heeft Tim even tijd voor Storm.

De sjoelbak stond er toch nog. ‘Zullen wij samen nog eens sjoelen ?’, vroeg ik de Timmertjes toen ‘het huis vol’ weer leeg begon te raken. Daar waren Frank, Tim en Daan direct voor in. Gistermiddag kwamen ze en ogenblikkelijk

Anna stal de show. ‘Toe Anna, zing nog eens van Halleluja’. En Anna zong, zij het niet helemaal van harte op commando: Hallejulia, hallejulia. Ja wanneer je een zusje hebt die Julia heet is het niet zo verwonderlijk…

Nog een plaatje van een paar gezellige uurtjes in de Finse kota.

‘Wij gaan naar de jongens’, ze zingen het bijna. Alle zeven gaan richting Alle en Anja. Hier kan Daan al zijn kleine poezen laten zien en wordt er beslist gevoetbald. We hebben even wat meer tijd om te praten en

Terwijl de meisjes aan het sjoelen zijn, laat Paul Sietse de tekening van de a.s verbouwing van het huis aan de Dorpsweg aan ons zien en legt uit hoe het precies gaat worden. Het lijkt heel mooi te worden, een

‘Ik zol al die namen niet meer kennen’. Wim wordt wat onzeker over alle namen van de meisjes van de Hattemer van der Kolkjes. Ja… die komen, allemaal. Ik som ze voor hem op: Isa, Linde, Floor en Rhode, de

‘Over het hele land buien en af en toe zon’, meldt het journaal vanmorgen om 10 uur. Dat hoeven ze niet meer te voorspellen want dat zien we voor onze ogen, echt nog wat triestig winterweer. ‘Kiek die tuiers es’,

Een lach en een traan liggen soms heel dicht bij elkaar. Vriend Jan werd 85 en het is een goed gewoonte om dat samen met zijn vriendenclub te vieren en tevens elkaar een goed nieuwjaar te wensen. Toch hadden we