Buiten werd er natuurlijk gebarbecued maar vanwege de wind werden er allerlei voorzorgsmaatregelen genomen zodat de steaks goed gaar werden. Wim kon natuurlijk een helpende hand bieden. [i]It was rather windy at Brad and Pamela’s place, so Wim saved the

We zijn intussen helemaal tot rust gekomen, alleen onze monden staan niet stil. Er is zoveel nieuws uit te wisselen over onze families dat we nog steeds niet uitgepraat zijn.Onze dagen waren ontspannen met een koffiebrake en een lunch onderweg.

‘Ie hoeft gien boek met te nemmen’, zei Diny toen we vertrokken. ‘ Daor he’j toch gien tied veur bie’j Curtis en Berdena’. En zo is het tot nu toe. We hebben een paar prachtige dagen gehad bij hun cabin

Vanmiddag gaan we na wat inkopen richting Lake om een ontspannen begin aan onze vakantie te hebben. Curtis heeft een klein woordenboekje Ned.- Engels en omgekeerd en zoekt woorden die hij op ons vindt slaan. Voor Wim had hij peaceful-

Natuurlijk het Delfts blauw bord van Diny hing al gauw op een speciaal plekje, naast de klok die Herman en Nettie ooit kregen van hun Nederlandse familie ter gelegenheid van hun 50-jarig huwelijk. ‘ Dat heb ik weer’, is zo’n

Dit is altijd de dag ….. je weet wel… de laatste voor je echt weg bent. Er gaat van alles mis: een kledingrek bezwijkt. Dat brengt me op het idee om een paar zakken kleding weg te brengen naar de

Het begint er nu om te spannen. Gisteren nog even een barbecuetje bij Gerhard en Judith, Wim kon met Valerius nog even zingen in de Kapel, zo kon de inpakkerij nog even vooruitgeschoven worden, maar nu is het zover. "Waar

‘Kunnen jullie er nog een paar bij hebben?’ Rob belde even voor hij onze kant op komt. Hij wil er een paar ophalen die hij verkocht heeft en de vier Drentse heideschapen die hij gekocht heeft brengen. Ze komen van

Natuurlijk… de naam van het café is geheel in stijl. De broodjes zijn lekker en op tafel ligt een doosje met een puzzel. Het wordt een plaatje uit de Steentijd. Het is waarschijnlijk om de kinderen zoet te houden met

Zo ging het waarschijnlijk, het bouwen van een hunebed. We gissen het want er werd nog niet geschrevn in die tijd.Wim en Frank proberen het uit.

‘Ik heb het op school gehad. Die mannen gingen op jacht om te kunnen eten’. Frank kijkt z’n ogen uit in het Hunebedcentrum in Borger. Het is zíjn dag. Op ons gemak bekijken we alles, het leven in de steen-

Zo leuk wanneer mensen hebben nagedacht over iets wat ze je willen geven. Het valt niet altijd mee om iets uit te zoeken voor een redelijk onbekend iemand, maar wanneer je elkaar lang genoeg kent wordt het gemakkelijker. Zo krijgt

Wim schudt regelmatig z’n hoofd als hij me bezig ziet. Iedere keer als ik uit de auto stap of voor ik er in ga, sta ik even gebukt om onkruid tussen het grind weg te halen. ‘Straks mo-j et weer

Het kleine schilderijtje van een herder met schapen is geschilderd door tante Hermien en als het in de vitrine past, gaat het ook mee. Mensen houden van verzamelen. Ik heb wel eens een hele verzameling sigarenbandjes gezien en postzegels. Dat

Onze trouwe oppassers Ben en Niesje waren natuurlijk van de partij. Zondagavond–Ik kan me niet herinneren dat het zulk slecht weer was op 26 augustus, wel dat we door de warmte bij de Kota onder de bomen gingen zitten. Maar