Zo ging het waarschijnlijk, het bouwen van een hunebed. We gissen het want er werd nog niet geschrevn in die tijd.Wim en Frank proberen het uit.

‘Ik heb het op school gehad. Die mannen gingen op jacht om te kunnen eten’. Frank kijkt z’n ogen uit in het Hunebedcentrum in Borger. Het is zíjn dag. Op ons gemak bekijken we alles, het leven in de steen-

Zo leuk wanneer mensen hebben nagedacht over iets wat ze je willen geven. Het valt niet altijd mee om iets uit te zoeken voor een redelijk onbekend iemand, maar wanneer je elkaar lang genoeg kent wordt het gemakkelijker. Zo krijgt

Wim schudt regelmatig z’n hoofd als hij me bezig ziet. Iedere keer als ik uit de auto stap of voor ik er in ga, sta ik even gebukt om onkruid tussen het grind weg te halen. ‘Straks mo-j et weer

Het kleine schilderijtje van een herder met schapen is geschilderd door tante Hermien en als het in de vitrine past, gaat het ook mee. Mensen houden van verzamelen. Ik heb wel eens een hele verzameling sigarenbandjes gezien en postzegels. Dat

Onze trouwe oppassers Ben en Niesje waren natuurlijk van de partij. Zondagavond–Ik kan me niet herinneren dat het zulk slecht weer was op 26 augustus, wel dat we door de warmte bij de Kota onder de bomen gingen zitten. Maar

Nog even een plaatje van een speciale stoel, door Wim Bakker ontworpen. Hij lijkt wat op de Rietveld stoel. Dea probeert hem hier uit en ook zij vindt hem heerlijk zitten

In Museum De Oude Wolden was ook glaskunst te zien. Dit is wel een heel mooi voorbeeld.

Je snapt dat dit meer mijn stijl is. Je hoorde deze Schotse Hooglander van Rene Helwes bijna snuiven…

Tiny liep meteen op deze werken af. Het is helemaal haar stijl. We zitten samen op dezelfde schildersgroep bij Ellen Kroeze. We maken allemaal totaal verschillend werk.

Museum de oude Wolden was dichtbij. Er was een prachrige verzameling van uiteenlopende werken van glas, natuur, magisch realisme en abstracte weken. Lodewijk Bruckman was de drijvende kracht achter dit museum en heeft een aparte ruimte met alleen werk van

Eenmaal per jaar gaan we als slot of misschien juist aan het begin van ons expo-seizoen een middag op stap. Gewoon wat nieuwe ideeën opdoen met elkaar. Co is de organisator. Die kent alle plaatsen waar kunst beoefend wordt in

‘Mag ik me voorstellen: ’Ik ben George’. Ik ben net op deze mooie wereld. Ik lag lekker warm in mijn nestje en ineens was mijn moeder weg. En hoe het kwam weet ik niet maar ik viel zomaar uit het

Begin april kwam ze… een klein Drents heidelammetje. Haar moeder was waarschijnlijk wat in de war toen ze het kleine ding van zich afschopte. Ze had net haar tweede lam gebaard en deze eerste had een andere ooi uitgezocht om

De Haar, geschilderd door tante Hermien Aartsen- Bijenhof. Ik begin nu te snappen waarom de jeugd en natuurlijk ook een categorie ouderen constant met hun mobiel bezig zijn. Ze moeten gewoon even kijken of er weer nieuwe post op Facebook