We zitten beiden achter de krant ons bakje kwark met vruchten binnen handbereik. Wim verheugt zich altijd op dat ontbijt met veel vruchten en wat zaden. Je ziet hem dan genieten. Dit keer verslikt hij zich bijna in de laatste

Rick is even in de familie geschiedenis gedoken. Ik had de stamboom van de van der Kolk- en de Eilanderfamilie geplaatst.‘Grote gezinnen waren dat vroeger’, vond hij. Dat waren het vaak ook. Acht tot tien kinderen op een rij en

‘A-j de kleren anhebt mo- j es effen naor de middelste boom gaon kieken’. Wim roept naar beneden. ‘Ik vinne dat e scheef steet, was gisteren nog niet’. Hij staat zoals elke morgen zijn oefeningen te doen boven voor het

‘Ik zie u over een half jaar graag terug’, zo besloot dr Vet het gesprek. Hij was tevreden over Wim toestand van zijn hart. Bepaalde bloedwaarden waaraan je de werking van het hart kunt zien waren gedaald wat in zijn

‘Zag ie dat?’, zei Wim altijd in het voorbijrijden. ‘Wat was dat dan?’ Ik zag natuurlijk weer niks. ‘Daor zat d’r weer ene… op dat päöltjen’ en dan bedoelt hij altijd de buizerd. Natuurlijk zag ik dat zo gauw niet.

Er kwam een berichtje uit de Filippijnen waar neef Wilhelm al jarenlang woont na zijn pensionering. Hij heeft een huisje gebouwd in de bergen en geniet mee van de plaatselijke- en familie feestjes. Af en toe laat hij iets van

‘Werkt u in de zorg?’, vroeg de dame met mondkapje bij binnenkomst in het vaccinatiecentrum. Ik ging meteen nog iets rechterop lopen. Ik op mijn 77e in de zorg?? Ik beschouw het maar als compliment. Vermoedelijk had ik voorrang gekregen

De tranen rolden Wim over z’n wangen… nee geen verdriet. Hij grinnikt er bij en moest telkens even z’n boekje wegleggen om bij te komen.Ik vond het boekje terug dat ik 40 jaar terug al eens gekocht had, maar dat

Deze dag, 6 maart, zal in ons geheugen en hart gegrift blijven. Precies 4 jaar geleden was Mark aan het eind van zijn gevecht gekomen en was niet meer.Alle momenten van vieren en herdenken hebben we door de jaren heen

Als de tuin schreeuwt om onderhoud zei Pa altijd: ‘In mei mo-j proberen et onkruud de baas te blieven. Daor he-j et hele jaor dan gemak van’. Ik had toen net een buxusschaar gekocht bij de Welkoop en ging meteen

Wim is op weg naar de voormalige Giraf, nu een Fletcher hotel maar tegenwoordig is het gepromoveerd tot teststraat en vaccinatiecentrum. Hij krijg zijn eerste anti corona prik. Hij gaat met zijn scootmobiel omdat het voor hem het gemakkelijkst is.

Het huis met de stenen, zo noemde Lijda van Bremen- Jonker haar geboortehuis ook wel. Het was een plek met een heel lange geschiedenis. De eerste bewoners in 1718 waren Gerrit Gerritsen van Dragt en Hendrikje Gerrits Schuurman. Hun initialen

Een tijdje geleden waren we ook in Eefde en kreeg ik van Ben een boek mee waarin ik waarschijnlijk wel interesse zou hebben omdat het over een klein dorpje op de Veluwe ging. Hij had het ergens op de kop

‘Jullie komt toch wel?’, vroeg buurvrouw Wolterdina al aan ons, de week voor de 28e februari 2016, toen ze 90 zou worden. ‘ Is dat niet veuls te druk veur je?’( af en toe pas ik me aan in het

Je snapt niet hoe het kan! Weer een mooi Italiaans overhemd gescoord voor Wim. Goede maat, frisse kleuren, nooit gedragen.. en dat voor €6. Vast van iemand geweest die zei: "Hoe kun je nu zo’n streepjeshemd voor me kopen… ik