Pats… wat een knal. Ik ben in de keuken en schrik me een ongeluk. Rick valt over het uitklapdeel van de sta op stoel die bij het achterraam staat. Het is zo’n knal dat ik denk dat de ruit aan

Het was weer een gezellige morgen. Wim en ik gingen met dit mooie weer met scootmobiel en fiets naar de Schepershof . We hebben een nieuwe exposant, Gea Berends. Gea Berends exposeert haar foto’s die ze tijdens haar vele reizen

Het eerste jaar nadat ik gestopt was met het lesgeven op het Carmelcollege was een vreemd jaar. Nee ik verveelde me niet, maar ja ik miste toch wat. De omgang met collega’s bv, daarom ging ik nog wel eens even

Foto: Het schaap Coba met een van de lammeren, nakomelingen van Bram. Wat doe je toch wanneer je met pensioen gaat. Sommigen schijnen er tegen op te zien of als ze er zelf nog niet bij stil staan …. dan

Een hart met witte rozen, sedum en klimop èn een appeltje, alles uit eigen tuin,‘Als je naam maar genoemd wordt’, zei hij ooit toen ik hem plaagde met een stukje in de krant over een verkeerde actie van hem bij

Niet iedereen is even handig of ligt het soms aan de opdracht en de aanwijzingen daarbij? Wim vergist zich nog wel eens met links en rechts en dat geeft wel eens wat strubbelingen in huize van der Kolk. Ik ben

Wat geniet ik toch van de Zaterdagse columns in het Dagblad van het Noorden. Daar ga ik echt voor zitten. Daniel Lohues is mijn topper. Hij beschreef zijn ondergrondse hut op het erf van zijn ouders zo beeldend dat ik

Zo’n 8 keer per jaar organiseert V en T activiteiten in de Schepershof voor gemeenteleden en geïnteresseerden. Het onderwerp voor dit seizoen is: Een goed verhaal.Deze middag bekeken we samen een aantal foto’s van Leidy en een paar van Rien,

De grote dag is daar! De traplift is geïnstalleerd en Wim mag hier al proef zitten. De Swing van Thyssen Krup is de enige die op zo’n steile spiltrap kan. De monteur legde geduldig alles uit en na Wim moest

Een dagje even weg, met de trein, naar de familie in de Achterhoek is me goed bevallen. Wim redde zich prima en de telefoon is altijd geduldig. Ik mocht nog wel eens weg van hem. Tot nu toe bleef het

Storm ligt naast me en kijkt me doordringend aan. ‘Snap je me niet?, schijnt hij te willen zeggen. Hij heeft het zwaar en het liedje van Brigitte Kaandorp speelt door mijn hoofd: Ik heb een heel zwaar leven, héél erg

‘Over welk land willen jullie wat zien en horen?, vroeg Ton Trompert, oud huisarts uit Sleen. Hij wilde voor onze Passage groep wel een avond komen verzorgen met foto’s van een van zijn reizen in Dorpshuis Het Hoefijzer in Zuidbarge..

‘Wat een monster!’. De dame blijft staan en bekijkt Wim van top tot teen. Hij zit ook op een aardig gevaarte, zijn scootmobiel met achterop ook nog het inklapbaar looprek. ‘Welke van de twee bedoelt u’, vraagt Wim, ‘de scootmobiel