Ik heb het nog niet eens over gehad over de laatste schrik. Nou ja…. schrik. Als je 76 bent kan er wel eens een pijntje opduiken zoals de dag na thuiskomst bij Wim het geval was. Hij kreeg ineens een

Net gebeurd. De enige foto waarop mijn duim in verband te zien is als je tenminste heel goede ogen hebt. Vakantie vieren doe je drie keer. Eerst is het bedenken en plannen al leuk om mee bezig te zijn. Dan

Niks is zo ergerlijk dan wanneer je iets kwijt bent, tenminste dat vindt Wim. Ik ook wel maar ik denk altijd dat ik het vanzelf weer tegen kom. Wim niet, het moet gelijk te vinden zijn. ‘Heb jij niet…?’, begint

Even een update. De rust is nog lang niet weergekeerd bij de kippen. De drie volwassen kippen zijn de baas en dat niet alleen. Ze laten dat op een vervelende manier merken. Wim had de kleine kipjes ook in de

Het was rustig om het huis voor de vakantie. De ene kip die we nog hadden ging haar gangetje en legde om de andere dag nog een ei. Wim had de stille hoop dat die ook wel een keertje weg

De aalscholvers en andere vogels zitten en de zeehonden liggen er klaar voor om vereeuwigd te worden.

Hier heeft Rick z’n pet nog op maar die kon hij even later nog net redden toen een windvlaag hem bijna fataal werd. Zijn pet uit Canada is hem heilig.

Natuurlijk boeide Wim de reddingboot in het bijzonder.

De brug bij Edinburgh

En ook hier is Rick druk met zijn camera. Hij verzint telkens een middeltje om hem goed stil te houden.

En nog even een blik op het landschap voor Ullapool.

Cripple is zijn naam. Een klein Shetland flessenlam dat door Hilda vertroeteld werd en het nu weer aardig doet, maar de naam van het beestje zegt alles.

Het huisje van Hilda in Elphin, een heel klein plaatsje boven Ullapool.

Een zonsondergang aan de Beauly Firth, om nooit te vergeten.

Natuurlijk ook nagenieten van de Highland Gathering met sport, spel, dans en stoere mannen in quilt