Terwijl moeder ooi loopt te grazen hebben de kleintjes zich een aardig plekje uitgezocht. Slim bekeken!

Diny op een van haar favoriete plekken. Nog één nachtje slapen. Dan kunnen we onze nieuwe pup ophalen. Eigenlijk had het al iets eerder gekund, hij is nu precies 9 weken, maar de dochter des huizes zat in Mexico en

Terwijl ik eerder zat te denken aan onzichtbare wratten onder de voet of iets engs dat in de weg zou kunnen zitten, bleek chiropractor Nimo aan iets anders te denken. Hij nam mijn voet in de tang, waarschuwde dat het

‘Hardlopers zijn doodlopers’ is misschien een wat overdreven kreet in mijn geval, maar het is wel zo dat ik al meer dan twee weken een pijnlijke voet heb. Toen ik lekker meeliep in de Emmerdennen met het groepje van Trijnie

Mag ik jullie voorstellen: dit is Herman. Schapenman Rob had bij z’n Drentse heideschapen een tweeling. Maar na een weekje zag hij de ene verpieteren, een rammetje. Zelf ziet hij geen brood in een rammetje en om het zelf aan

Maar ook dit hoort erbij. Even een drankje met een paar van mijn medeschilders van de dinsdagmorgen.

In 1900 schilderde de IJslander Thórarinn B. Thorláksson dit schilderij Thingvellir. Het ademt de sfeer van het land uit en wel zo dat ik nieuwsgierig word en dit verre Ijsland zou willen gaan verkennen.

De Nordic Art expositie in het Groninger Museum was eveneens prachtig. De Zweedse Hanna Pauli schilderde dit mooie doek: Breakfast- time in 1887. Het is uitgeleend door het Museum Stockholm. Naast veel donkerder schilderijen in deze expositie was dit een

is de titel van dit lichte en vrolijke schilderij van Vjatsjeslav Frantsevitsj Zagonek. Op deNationale tentoonstelling in de USSR in 1961 werd dit het belangrijkste werk van Zagonek genoemd. Het is doorzichtig, licht en luchtig en lijkt in een keer

De museum dag is geregeld. We gaan naar het Drents Museum in Assen en het Groninger Museum in de stad Groningen. Ellen had al haar cursisten benaderd en na het kopje koffie bij Atelier Helderrood vertrekken we met zo’n 25

Snel de agenda’s erbij! Het was weer even geleden dat Dick en Anda bij ons waren. Intussen hebben we wel Apeldoorn aangedaan en zijn er een paar vakanties gevierd, maar nu is het zover. Ze komen naar het noorden. Gek

Aan de karbonade. ‘Zo… hier kump et beutien van ’t Kleine Veer’, zo komen de neven Wilhelm en Gerrit van der Kolk bij ons het erf oprijden. Bij het Kleine of Oldeneler Veer, aan de overkant van de IJssel, begon

‘Ik zie er maar vier’, roep ik naar Wim als, ik voor ik naar mijn schilderochtend ga, een blik in de wei werp. Meestal lopen ze vredig met z’n vijven bij elkaar te grazen, maar nu mis ik die met

Ben je tevreden, Rick? Eindelijk begint het er op te lijken, we hebben vandaag voor het eerst meer dan een uur in de zon bij de wei gezeten. De katten meteen om ons heen net als de kip en de

Robin en zijn pet zijn onafscheidelijk, liefst nog achterstevoren. Hij heeft ze in alle soorten!