We waren beiden twintigers toen we naar Hengelo verhuisden en Wim aan zijn nieuwe carrière begon in de Kwaliteitsdienst bij Stork. Het beviel ons meteen. Toen we eens langs een prachtig nieuw bejaardencentrum reden merkte Wim op: ‘As ik later

Opa vertellen aover de Duutsers dee Vorden binnenrejen met hun grote tanks en marcherende soldaoterie. De Duutse soldaoten zongen : Und wir fahren… und wir fahren.. und wir fahren gegen Engeland. En ons enige verzet was een zachjes: ’Plons plons

Ja ja… er wordt nog wel eens gemopperd op de politie. Ze geven je maar bekeuringen en als je ze nodig hebt zijn ze te laat.Zwager Piet kreeg in een lang verleden als beginnend agent van zijn commandant een berisping

Wanneer Wim de hond roept en tegen hem praat, doet hij dat keurig in het Nederlands, net als tegen onze jongens. Nu betrapte ik me er op dat ik juist tegen onze dieren mijn moedertaal gebruik. Vanmorgen controleerde ik de

‘Wim, Wim, kom es gauw… een goudvink… zo mooi!’‘As ik kom is e zeker weer weg’, maar hij trekt toch een klein sprintje mèt stok. Vaak is het zo, maar dit keer is hij op tijd en genieten we samen

Waar ik ook kijk… het is overal groen om het huis en zover als ik kijk. De bomen en struiken komen nu in het blad, het gras trekt een spurtje. We denken wel dat we hier rustig wonen maar toch

Ieder zijn ding. Bij ons kon je aan de vlag met oranje wimpel zien dat we op onze manier deze Koningsdag meevieren en verder was het veel tv, Dirk, Storm en de ontluikende voorjaarsbloemen.Een ritje naar de Welkoop leverde behalve

1-8-2009– Het was zover. Rick was aan een flink stel nieuwe broeken toe. En aan de kapper. “Ik heb de knop maar omgedraaid”, zoals hij toen opmerkte.Die week was eerst z’n haar er af gegaan. Hij dreigde nog even met

Intussen zijn het alle drie al pubers en door de corona zien we ze minder, maar het contact blijft…. ‘Wij gaan verven hè?’ Tim kijkt me verlekkerd aan als hij met moeder Anja en broertje Daan bij het hek aankomt.

Ik ben de spontane herinneringen van mijn eigen jongens niet vergeten, ook niet van Robin en Eva die later ons leven kleur gaven. Maar ik kom nu deze herinnering tegen van 10 jaar geleden. Leuk toch? 10 juli 2011–‘Ben je

Wanneer ik de deur opendoe schiet Dirk naar binnen. Op het pad ligt nog zijn laatste buit, een net gevangen muisje. Hij gunde zich blijkbaar geen tijd om die op te peuzelen want dat doet hij met huid en haar,

Voor de grap zei Mark wel eens wanneer zijn naam bij een verkeerde actie op het voetbalveld genoemd werd: ’Als je naam maar genoemd wordt!’ En ook nu komt zijn naam nog geregeld voorbij. Ondanks verdriet om hem zijn het

Ik was diep weg vannacht, maar bij het af en toe wat lichtere slaap had ik wel door dat mijn dromen over van alles wat er mis was, niet echt waren. Waarschijnlijk komen bij iedereen alle traumaatjes en angsten in

‘Jullie hebben weer logés in de wei’, meldde Rob afgelopen zondag. We waren net weer binnen nadat we een half uurtje bij de nog kale wei hadden gezeten. Bij gebrek aan de capriolen van schapen en lammeren hadden we de

Al eerder is er een verhaal geplaatst van rechercheur Leendert Lodder: eekhoorn verdriet. Soms heb je dat. Als je iets meemaakt waarbij je achteraf nog even om kunt glimlachen, dan moet je het opschrijven. Zo deed Leendert dat ook over