Het lange gedicht van Rick verdient een tweede kans.

Jan met z’n nieuwe scheergerei…. en z’n glas wijn.Het schilderij boven de schoorsteenmantel is van Klaas Kraak, de vader van Jennifer.

Wat kun je allemaal met een boom doen, begon ds de Korte zijn overdenking. Hij had niet gedacht dat de eerste de beste zou roepen : affikken. Hij dacht meer aan in de schaduw zitten of appeltjes plukken, maar de

Er viel vandaag wel niet zoveel sneeuw als in het westen van het land maar vanmiddag viel er hele fijne sneeuw, een soort jachtsneeuw. De katten wilden maar wat graag binnen zijn en Tessa net zo. We hadden een afspraak

Met Riet op de meest noordelijke punt van Nieuw Zeeland. We zouden gisteren bezoek krijgen. Ben en Riet, onze mede vakantievierders van onze Nieuw Zeelandreis wilden een dagje naar Emmen komen om weer eens ouderwets bij te praten. Nee de

Hoezo.. twee tv’s Zo kan het ook? Sinds een tijdje hebben we twee tv’s. Eén in de achterkamer bij de keuken. Die hangt zo dat we al kokend toch een gezellig of informatief namiddagprogramma kunnen volgen. En sinds kort hebben

De eerste sinterklaasviering toen ik niet meer thuis woonde was in Hattem. Ik had een kamer bij de familie Sobering, met kost en inwoning heette dat. Ik had het er bijzonder gezellig. Mevrouw Sobering was weduwe, maar regeerde de boel

Ja… toen onze jongens nog klein waren….Hier op de NSU van Henk tijdens een vakantie in Badenhard. De lootjes zijn verdeeld. Sinterklaas komt er aan en dit jaar wordt dat opnieuw samen gevierd en wel in Sleen. D.w.z. onze kinderen

Nadat Bonnie, de witte Labrador die ooit bij ons logeerde, overleden was duurde het even. Zullen we wel of geen nieuwe hond nemen? Ieder die z’n hond heeft moeten laten inslapen kent het. Maar dan is het duidelijk, er komt

Gisteren stond er iets bijzonders op ons programma. Wim z’n nieuwe zanggroepje zou op deze eerste adventszondag in het kerkje in Twist, bij onze oosterburen dus, haar medewerking verlenen. Ikzelf had ze nog niet horen zingen. Een week of wat

En dan toch… bij de vuurtoren moet Wim nog even over het water kijken. Wat een andere wereld dan ons Schoolpad.

De namen van de vissers die nooit terug kwamen met daar achter de leeftijd èn de boot waarop ze voeren zoals o.a. de UK 223, de UK 154 en de UK 204. Hierbij zijn meerdere namen vermeld zodat deze schepen

Als we terug zijn wordt er nog nagepraat.. jazeker onder het genot van een hapje en een drankje en de bemanning vertelt verder over hun werk, over de reddingen maar ook over de keren dat het spannend werd en ze

Met vaste hand worden we door twee mannen weer van boord geholpen.

In de kleine reddingsboot moet je overlevingspakken aan. De mannen laten even zien wat dat ding kan. “Even een speelkwartiertje”, mompelt een van de gasten.