Ergens omstreeks 1959 waren ome Gert en tante Hanna 25 jaar getrouwd en ook Wim Rumainum staat als naast familielid op de gelegenheidsfoto. Links broer en zus van ome Gert, Anton en Bertha. Rechts jonge Anton en Dinie. Ik heb

Afgelopen zomer waren we op memorytour en bezochten we samen met Dick en Anda de fam. Steeg waar we 40 jaar geleden melk haalden wanneer we in het huisje in Badenhard waren. Zoals we afgelopen jaar ook bij het Volkshuis

Dit is de net geschoren vacht van een Schoonebeker heideschaap, flink groot en heel geschikt om in zijn geheel te vilten. Je hebt er wel even tijd en spierballen voor nodig, want het wrijven tot de wol zich hecht duurt

-[i]Daarna kun je steeds steviger wrijven en op een gegeven moment zit de wol zodanig aan elkaar vast dat je het geheel kunt gaan rollen en kneden om te zorgen dat het stevig wordt.-Hierbij krimpt het geheel, afhankelijk van de

-[i]Dit geheel wordt nat gemaakt met warm zeepsop en plat gedrukt tot alle wol het sop heeft opgenomen.-Dan wordt het geheel voorzichtig gewreven totdat de wol in elkaar grijpt.[/i]

Het vilten van zo’n groot kleed heeft nogal wat voeten in aarde. Het werd een hele klus voor een groep mensen. Bij het grote wandkleed van Rixt van ’t Oerd stond aangegeven hoe er gewerkt is. Zover ben ik nog

Ritskemooi woonde in een hut van wrakhout op het Oerd, de oostkant van Ameland. Daar zat ze vaak onder haar flarieboom (vlier). Niemand wist waar ze vandaan kwam. Ze verzamelde hout op het strand en zocht naar kruiden in de

We hebben van alles genoten tijdens deze dagen op het eiland. Het van Heeckeren Hotel was prima, het ontbijtbuffet was uit de kunst, met veel fruit en vers geperst sap. Het eten bij Rixt was al lekker, maar de tweede

Bij het Strandpaviljoen wierpen we nog een laatste blik op de zee en ik moest even denken aan de jongens van Alle en Anja. Een tijdje terug zijn ze ook een weekend naar Ameland geweest en dat was iedereen zo

Het fietspad dat we voor de terugweg naar Nes kozen lag achter de duinen. Even leek het weer ons niet goed gezind maar toen we eenmaal bij het Ballumse Strandpaviljoen stopten voor een lekkere koffie was het al weer opgeklaard.

Op Ameland was november de kunstmaand. Overal op het eiland was kunst te zien in allerlei gebouwen. We keken even binnen in een kerkje dat werk toonde van een fotograaf die de Mennonieten had gefotografeerd in Mexico, maar ik zag

En… hier zien we ook de Lerwick hondjes die de walvisvaarders vanuit Lerwick op de Shetland eilanden meebrachten. In [i]Tussen Kunst en Kitsch [/i]waren ze al eens te zien en het verhaal luidt dat wanneer ze voor het raam stonden

Hadden we 30 jaar geleden het Reddingbootmuseum gezien, dit keer gaan we na ons rondje Hollum en een bezoekje aan het plaatselijk restaurant De Griffel dat in een voormalige school gevestigd is, naar het Historisch Museum. De kassajuffrouw kan de

Dan zie ik onderweg de prachtige oranje duindoorn. Ook al weer goed voor een plaatje.

En dat moet natuurlijk wel even vastgelegd…