Dit fietstochtje houden we te goed. We kennen het wel en is afwisselend vooral wanneer je op de terugweg door het Oosterse bos gaat. In de hele tijd van de 7 chemo’s tot nu toe heeft Wim de eerste flinke

Juni is de tijd van de ijverige vogels. Ze vliegen je hier links en rechts om de oren op weg naar voedsel voor de kleintjes. Het eerste legsel is al uitgevlogen en nu is de tweede ronde aan de beurt.

Foto: Een bold eagle, door Willem Seldenthuis kunstig uit hout gesneden, staat bij Rick voor zijn Canada wand, De terror buizerd is er weer. Vorig jaar werden al joggers aangevallen in Dinkelleand, dit jaar kwamen er al 5 met bebloed

Foto: inspectie. ‘Kijk, daar gaat de Roadrunner’, zei Rick. Wim kon niet langer wachten. Hij wilde met zijn scoot mobiel op pad en had me de route helemaal uitgelegd. Maar ja… toen begon het te regenen en wachtte hij toch

‘Kiek Gerritje toch es jagen’, hadden bekenden van haar gezegd toen ze met haar e-bike op weg naar haar zus in Almen met aardige snelheid langs hen heen reed. Ze was één van de eersten in Vorden die zo’n e-bike

In de verte bij het hekje van de wei staan er twee met de armen te zwaaien, Wim en Rob. Ze roepen wat. Door het lawaai dat de schapen produceren versta ik er niks van. Ik heb net de kleinste

Hoe drukker ik ben met het regelen, rijden en organiseren met de afspraken van Wim en het bijhouden van huis en levende have, des te minder komt de pijn over het verlies van Mark naar boven. Ik besef wel dat

Wim heeft het goed staan bij de dames van de dinsdag aqua joggroep. Hij heeft al heel wat originele kaartjes gekregen als ondersteuning in zijn herstelproces. De laatste keer was het een puzzel die weken van onze tijd gekost heeft.

Het is gemakkelijk dat Frank een weekje weinig te doen heeft. Albert Heijn is aan het verbouwen en daar hoeft hij deze week geen vakken te vullen. Iedereen is naar school maar wanneer je zoals Frank je examen er op

Er zijn uitdrukkingen in de streektaal die je niet zomaar om kunt zetten in het Nederlands. Naober had er eentje die bij mij weer een belletje deed rinkelen. Ik hoorde als het ware vader Hein weer zeggen: ’Ik geleuve dat

Het was een dag van met enige spanning afwachten wat het beloofde telefoontje ons zou brengen.Orthopeed van Overvest liet even op zich wachten maar belde aan het eind van de dag. Ze had de CT-scan van afgelopen dinsdag bekeken en

Hoe verwerk je verlies van een dierbare vriend of vriendin. Je zou denken dat we langzamerhand experts zijn op dat gebied. Van mijn eigen vader herinner ik me alleen de donkere ruggen voor me die allemaal achter elkaar naar papa

Foto: één van deze drie hennetjes is nog over. ‘Brek oe de benen niet veur een ei’, roept Wim me na als ik me de deur uit spoed. Het is al vaker gebeurd dat ik in de haast even verkeerd

Op de Achterhoekse kalender kwam ik eens een ontboezeming tegen van Gerda Egelink- niet zoveel anders dan Eggink….. toch? Disse wekke zat ik mien bi’j een breef van de Woningstichting gruwelijk te argeren. Ik laesden:“Na een succesvol resultaat is de

foto: moeder Schoonebeker en één van de lammeren. Ik blijf me steeds verbazen over het soort schapen dat ik in de wei heb. Ooit zag ik bij de Long woolshop in de Yorkshire Dales een paar Wensleydale schapen in vol