‘Je bent een waaghals, zeiden ze daar tegen me’, en de dame wees richting begin van het Schoolpad in Bargeroosterveld. ‘Wat…., ben je langs de landweg gekomen?’ De dame die een prachtig kerststuk kwam brengen knikte en schoot in de

Soms kan een zinnetje meteen een herinnering oproepen die zich vast heeft gezet in je geheugen. Zo gebeurt dat soms ook bij het zien van een foto zoals bij dit krantenknipsel uit 1938, zorgvuldig bewaard door Arend Heideman uit Gelselaar.

‘Doe maor roeg… zeg dat maor’. Wim stond op het punt naar de kapper te gaan, een paar dagen voor de lock down en ik geef hem advies mee. ‘Roeg… wat roeg, hoe roeg? ‘‘Nou gewoon roeg, lekker wild’. Ik

Voorlopig zijn we nog meer op elkaar aangewezen dan eerder. Niet dat het erg is, we vermaken ons wel, maar zo krijg je wel meer discussies.Ik had zondag uit de kerk een pakketje meegenomen om brieven voor Amnesty International te

‘Volgens mij is Dirk helemaal jouw kat’. Wim zit met verbazing te kijken hoe Dirk zich alweer neerkrult op mijn schoot. Hij roept hem ook wel maar Dirk kiest steeds voor mij. Ik ga er natuurlijk even breeduit voor zitten

Niet alleen de laatste jaren zag Wim regelmatig het ziekenhuis van binnen. Zes jaar geleden maakte hij op weg naar de gym van Hart op Tempo een vervelende val met de fiets op een klein stukje glad wegdek. Hij had

Nog steeds stuur ik elke week onze leden van onze Chr. Vrouwengroep Hedera een nieuw stuk bewerkte Oude Notulen. De eerste dateren uit 1955, Plattelandsvrouwen, daarna Passage en intussen ben ik aangekomen in 2016 en zijn we de zelfstandige Vrouwengroep

Het is bijna niet te geloven dat onze oudste al 55 is. Gerhard werd op 10 december 1965 in Hattem geboren. 10 december was ook de verjaardag van oom Sjoerd, de oom die vooral in onze vroege jeugd zorgde voor

De Twentse Spreukenkalender is leuk, de Drentse ook heel aardig maar het zal niemand verbazen dat voor mij de Achterhoekse, vooruit ook Liemerse, met de eer gaat strijken. Ik vind zelfs dat ze rekening houden met de tijd van het

Ik zie het nog voor me… de diepe kast onder de trap in de kamer bij moeder Siet vroeger. Een héle diepe kast. Ze had er vroeger haar hele voorraad koffie en thee in waarmee ze langs de bekende klanten

We hadden een bijzondere zondag. Arend en Amaka kwamen vanuit Almere met de kleine Genesis naar ons Schoolpad. Onderweg natuurlijk bij Hattem even aan bij Tonny en samen gingen ze verder. Eigenlijk is Amsterdam hun stad. Arend en Amaka zijn

Hilda uit de Highlands schreef een lange brief, de beste wensen voor de sint èn alvast Kerstgroeten. Ze is de eerste. Zelf moeten we nog beginnen te denken over hoe en wat. Nadat ze de vorige keer schreef over de

Kijk ze toch eens liggen, allebei uitgeteld zo lijkt het. Dirk is nu buiten geweest en heeft heerlijk rondgestruind. Af en toe riepen we hem en kwam hij even tevoorschijn. Mee naar binnen? Nee dat nog niet, hij wilde nog

Ik zie haar nog zitten met haar blauwgrijze ogen en haar mooie crème vestje met borduursel, al mijn woorden indrinkend en ook dat andere heel tengere meisje die ook toen al haar mondje kon roeren. Ik spreek over heel wat

Opa Eggink vertelde het eens. Hij had in zijn jonge jaren het plan opgevat om naar Amerika te gaan zoals zovelen dat deden vroeger. Ook broer Hendrik zou er wel oren naar gehad hebben. Maar moeder Jenneke was er faliekant