Misschien vragen jullie je af hoe ik deze dagen doorgekomen ben? Nou … er werd voor mij gezorgd. Het gemis voelden we als familie en vrienden om ons heen  allemaal en deze eerste Kerst zonder Wim in persoon was goed.

In een mooi paars zakje zitten de kleinoden van Wim, teruggekregen van de Uitvaartleidster. Een ervan is de gouden ring met de blauwe steen. Hij was er heel blij mee. Hij hield wel van enige versiering, maar de laatste jaren

Weer een ervaring rijker. Johan was gisteren jarig. Hij werd 70. Jaren achter elkaar probeerden we er te zijn al was het niet altijd op de dag zelf want ook zwager Ben verjaarde dezelfde week en probeerden we het te

Ik geloof toch echt dat ik wat gemist heb in mijn jeugd. Ik las die morgen de zaterdagse column van Daniel Lohues waarin hij vertelt over de kerststal bij hem thuis. Hoe hij daar als kind mee speelde en er

Dat zeg ik nog steeds wanneer mensen me vragen hoe het gaat. Op en neer en zo is het ook. Opnieuw een dag met een gouden randje. Zit ik weer even in een dip… er komt altijd weer een moment

‘Doe maor roeg… zeg dat maor’. Wim stond op het punt naar de kapper te gaan, een paar dagen voor de lock down en ik gaf hem dit advies mee. ‘Roeg… wat roeg, hoe roeg? ‘ ‘Nou gewoon roeg, lekker

He-j ’t eheurd? Een paar jaar terug werd een Achterhoeks woord gekozen tot streektaalwoord van het jaar. En misschien heb je toen ook gehoord hoe onze nieuwslezeres het woord pieneköttel uitsprak? Zoiets als pienekuttel en dat piene werd ook nog

Vandaag wordt Piet begraven in Frankrijk. We zijn nog nooit op de begraafplaats geweest waar eerst Peter en een paar maanden terug ook Marijke werden begraven. En dat zal ook niet meer worden. Moet Rob maar vragen om een foto

Ouder worden brengt veel herinneringen mee. Vanuit mijn jeugd zijn er veel flitsen die me terugbrengen naar vroeger. Maar vroeger bestaat intussen uit vele delen. Vroeger op De Haar, op de Boomgaard, mijn jaren in Hattem, zonder en met Wim.

Het is intussen al weer Kersttijd. A.s zondag de 3e Adventszondag, op naar de Kerst. Dit jaar gaat het wat aan me voorbij. Ik denk er wel aan maar kom niet in beweging om iets Kerstigs in huis te halen.

Telkens wanneer Wim jarig was op 12 januari verheugde ik me er op dat Ben en Diny de Achterhoekse Spreukenkalender meebrachten. Maar dat jaar brachten ze een andere spreukenkalender mee kleiner… wel met veel inbreng van Arie Ribbers, maar wat

De scootmobiel van Wim staat nog te wachten. We hadden wel eens twee scootmobielen achter elkaar zien rijden, man en vrouw, dachten we. Het fietsen van mij wordt er ook niet beter op. Het fietsen zelf wel maar het onverwacht