Het werd een gezellige middag hier aan het Schoolpad.

Vandaag is Wim 78 geworden. Het klinkt oud, maar zo voelt hij zich niet, tenminste vaak niet. We hebben het gevierd met de broers en zussen. Hattem en de Achterhoek, het was allemaal aanwezig. Ook de telefoontjes tussendoor deden hem

Een deel van de mannen van Valerius tijdens het Kerstconcert in de Grote Kerk. ‘Laote wi’j maor met de auto gaon’, stel ik Wim voor. ‘t Is akelig kold buten’. Wim vindt van niet. ‘Kold… ’t is helemaole niet kold’.

Ook Diny Kalteren laat het zich goed smaken…

Dit keer vroeg ik me niet af of ik er wel heen zou gaan. Vanmorgen hadden we onze nieuwjaarsvisite van onze vrouwengroep van Passage Zuidbarge Rietlanden. Om 10 uur stond alles klaar bij Aly Katerbarg thuis. Wim zette me er

Opa Johan Bijenhof met kleinzoon Johan Aartsen. ‘Het luie zweet is er weer uit’, zei ik vanmorgen tegen een mede aqua jogster in het zwembad toen we na ons joggen nog even het warme bad uitprobeerden. Dat voelde als een

Vanmorgen ben ik alleen thuis, ik vond al dat nieuwjaar wensen in een grote groep in de kerk, met toch lieve mensen, nog heel lastig en Wim vindt dat juist weer fijn. Zo is dat nu eenmaal. Mensen, ook al

foto: vorig jaar 18 januari. Na een ontzettend trieste dag begon het gisteren op te klaren, net of de lente al belooft dat ie er aan komt. Of zou het komen dat de kerstboel is opgeruimd en er een nieuwe

Maart 2017 We hebben nog een paar data te gaan in dit eerste jaar na het overlijden van Mark. We hebben er al veel gehad: Moederdag, Vaderdag, een paar verjaardagen en dan de decembermaand met Oud en Nieuw. Het verbaast

Rick bij het Loch Ness… ‘Where are you from?’, is vaak de standaardvraag als je in Engeland of Schotland mensen ontmoet. The Netherlands is altijd een antwoord waar ze op in gaan En als je dan vraagt of ze er

Een waardevol boek. Wat sneller dan vorige jaren is de kerstboel opgeruimd. De boom ging gisteren al weg, howel die er nog fier en fruitig bijstond. Vanmorgen zeg ik tegen Wim: ’Die krans mag nu ook wel weg, ik vind

Gistermiddag kwamen Tim en Daan meehelpen met de appelflappen. Even later kwam Anja met een cadeautje: een diascherm dat ze op de kop had getikt. Die van ons was onverklaarbaar verdwenen. We hadden ook heel lang geen dia’s meer bekeken.

Len was helemaal op zijn gemak bij opa. Samen bekijken ze het dierenboekje dat we voor hem meebrachten.

Zomaar er even tussenuit. We hadden twee verjaardagen gemist en we hadden gewoon zin om er even uit te zijn. Wel even regelen dat je genoeg voor de honden bij je hebt, net als toen er nog kleine kinderen meegingen.

‘Het ziet er bij ons net zo uit als hierachter waar je de overbodig geworden spullen brengt’, zegt ze. Haar zoons veranderen beiden van woonruimte. De oudste omdat hij op zichzelf gaat wonen en niet alles in één keer wil